نگاهي به بيدل از دريچه ي عرفان شرح عرفاني يك غزل از بيدل دهلوي

ميرزا عبدالقادر بيدل دهلوي از شاعران نازك انديش و نازك خيال شبه قاره ي هند و گستره-ي زبان و ادب فارسي است. غزليات او سرشار از دقايق و اشارات عرفاني است كه خواننده را در كمترين لفظ، با بيشترين معني و مفهوم عرفاني مواجه مي سازد؛ كه اين خود از ويژگي-هاي سبك اصفهاني (معروف به هندي) است كه گاه موجب سردرگمي مخاطب و پيچيدگي بيت مي شود. گاه در ابيات او كلمه اي خواننده را به دريايي عميق از معاني عرفاني سوق مي دهد كه در شرح آن به تفضيل مي توان سخن گفت. در غزليات او ابياتي كه آراسته به زيور و دقيقه هاي عرفاني باشد كم نيست. در اين نوشته ابتدا غزلي از بيدل نقل، سپس كليدواژه هاي عرفاني ابياتي از غزل منتخب، كه داراي دقايق عرفاني بوده، به تفضيل شرح، سپس معنايي كلي از آن بيت ارائه شده است. براي اين كار از آموزه هاي مولانا، ابن عربي، آيات قران مجيد و روايات ائمه (عليهم السلام) بهره گرفته شده است.