شكوه ها و گلايه هاي اجتماعي و عرفاني در شعر مولانا

شكوائيه از فروع ادبيات غنايي است و شاعر در آن به بيان ناملايمات زندگي مي پردازد و از روزگار، بخت و اقبال، پيري و ناتواني، نابسامانيهاي اجتماعي و سياسي و… شكايت مي كند. شكوائيه ها انواع مختلفي دارند و به پنج دسته اجتماعي، سياسي، عرفاني، فلسفي و شخصي تقسيم مي شوند. هدف اين پژوهش بررسي اين شكوه ها و گلايه ها در دو يادگار مولانا، مثنوي معنوي و ديوان كبير است كه هردو از پررنگ‌ترين ميراث عرفاني و معنوي بزرگان ادب و عرفان به شمار مي روند. جامعه آماري اين پژوهش دو اثر مذكور و روش پژوهش نيز به شيوه كتابخانه اي و تحليلي است. با توجه به شواهد موجود در اشعار وي ، پژوهنده به اين نتيجه دست يافت كه مولانا به طور مكرر و ريزبينانه از امور اجتماعي عصر خود به طرح شكوه ها و گلايه هايي پرداخته است و در مباحث عرفاني و نيز شكايت هايي دارد.