پاسخهاي دفاعي گياه در برابر حمله بيماگرها

گياهان داراي سازوكارهاي دفاعي مختلفي هستند دفاع در برابر عوامل تنش زا و بيمارگر ازين قاعده مستثني نيست. بيمارگرهاي باكتريايي، قارچي، موليكوت ها، ويروس ونماتد ها در برخي گياهان تحت شرايط خاصي ايجاد بيماري ميكنند. در مجموع گياهان به وسيله تركيبي از سلاح هايي از دو اسلحه خانه: يك، ويژگي هاي ساختماني كه به شكل سد هاي فيزيكي از نفوذ و گسترش بيمارگر جلوگيري مي كنند؛ ودوم، واكنش هاي بيوشيميايي كه در سلول ها و بافت هاي گياه به وقوع پيوسته و يا مواد سمي توليد نموده و يا شرايطي را كه بازدارنده رشد بيمارگر است ايجاد كرده و از خود در برابر بيمارگر دفاع ميكند. مفهومي كه در همان آغاز بايد روشن شود، اين است كه، نوع دفاع يا مقاومت يك گياه ميزبان در برابر يك بيمارگر يا عليه يك عامل غير زنده هرچه باشد، در نهايت به شكل مستقيم يا غير مستقيم مواد ژنتيكي(ژن ها) گياه ميزبان وبيمارگر كنترل مي شود