بررسي موانع يكپارچه سازي اراضي كشاورزي در شهرستان اردبيل

زمين و اندازه آن بعنوان يكي از مهمترين عوامل توليد در بخش كشاورزي حائز اهميت است و كشاورزي با واحدهاي بهره برداري كوچك، به دليل عدم استفادهي مؤثر از فناوري و امكانات نوين، از عوامل محدود كنندهي بهره وري و بازدهي توليد در بخش كشاورزي محسوب مي شود و قادر به تامين حداقل مواد غذايي مورد نياز جامعه نخواهد بود. يكي از موانع و مشكلات كشاورزي استان اردبيل خرد و پراكنده بودن اراضي كشاورزي مي باشد. اين امر منجر به افزايش هزينه ها ، كاهش بهره وري، تلفات نهاده هاي كشاورزي مي شود. هدف اين تحقيق توصيفي - پيمايشي، بررسي و اولويت بندي موانع يكپارچه سازي اراضي كشاورزي روستاهاي باروق و گرجان از توابع شهرستان اردبيل مي باشد. جامعه آماري شامل كشاورزان اين دو روستا تعداد 50 تن بود كه با استفاده از جدول تعيين نمونه مورگان تعداد 250 تن به عنوان نمونه تعيين گرديد. ابزار تحقيق، پرسشنامه مي باشد. دادههاي به دست آمده با استفاده از تكنيك تحليل سلسله مراتبي و نرم افزار Expert Choise مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج تحقيق نشان داد كه عامل اجتماعي و عامل ساختاري در شهرستان اردبيل، اصلي ترين عامل بازدارندهي اجراي طرح يكپارچه سازي اراضي بوده و عوامل فرهنگي، اقتصادي در اولويتهاي بعدي قرار گرفتند.