بازنمايي نقش زن در ادبيات پايداري تطبيقي با تكيه بر رمان هاي «دا» و «رز فرانس»

مبارزه و ايثار زنان، مؤلفه اي غيرقابل اغماض در ادبيات پايداري جهان است. پژوهش حاضر براي پاسخ به اين پرسش صورت گرفته است كه نقش زنان در ادبيات داستاني پايداري در رمان هاي جنگ چه بازنمودي دارد و تفاوت ها و شباهت هاي اين بازنمايي با توجه به جنگ هاي مختلف چگونه است؟ از آنجا كه بررسي تمام رمان ها در اين مجال نمي گنجد، دو رمان «دا» بر اساس خاطرات سيده زهرا حسيني از ايران مرتبط با جنگ ايران و عراق و «رز فرانس» نوشتۀ ژان لافيت از فرانسه در ارتباط با جنگ جهاني دوم مورد توجه قرار مي گيرند. در هر دو داستان، شخصيت اصلي و مبارز زنان هستند. وقايع رمان «دا» در شهر خرمشهر و در همان روزهاي ابتدايي جنگ رخ مي دهد در حالي كه داستان «رز فرانس» در شهر بردو و حوالي آن اتفاق مي افتد كه در اشغال ارتش آلمان است. براي پاسخ به پرسش پژوهش نمودهاي حضور زنان را در دو رمان ياد شده استخراج نموديم. اين حضور را مي توان به مؤلفه هاي حضور مستقيم در مبارزه، تلاش براي گذران زندگي در زمان جنگ و حضور غيرمستقيم در مبارزه (شامل كمك به مجروحان و تهيه مايحتاج آنها) دسته بندي نمود. مقايسۀ مؤلفه هاي ياد شده در دو رمان نشان مي دهد به رغم مشقت هايي كه زنان و دختران ايران در مناطق جنگي متحمل شدند به-واسطه اينكه روايت رمان فرانسوي در منطقه اي اشغالي رخ مي دهد حضور زنان جلوۀ بيشتري دارد. در رمان ايراني، زنان بيشتر حضور غيرمستقيم در جنگ دارند در حالي كه در رمان فرانسوي زنان نقش-هاي كليدي را در نهضت مقاومت و بالطبع در مبارزه مستقيم دارند.