بررسي رابطه برنامه درسي پنهان و انگيزه تحصيلي دانش‌آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه برنامه درسي پنهان و انگيزه تحصيلي دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر تهران انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود.جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر تهران در سال تحصيلي 95- 94 بود كه بر اساس آخرين آمار و اطلاعات تعداد اين اعضاء 12265 نفر مي باشد كه بر اساس روش نمونه¬گيري خوشه اي، 371 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند.در اين تحقيق براي جمع آوري اطلاعات از 2 پر سشنامه، پرسشنامه برنامه درسي پنهان تقي پور و غفاري (1388) و پرسشنامه انگيزش تحصيلي والرند و همكاران (1972) استفاده شد. روايي محتوايي پرسش¬نامه ها مورد تأييد متخصصان و استاد راهنما قرار گرفته است. پايايي پرسش¬نامه ها بر اساس ضريب آلفاي كرونباخ، براي برنامه درسي پنهان، 85/0و انگيزه تحصيلي، 80/0 برآورد گرديد. براي تجزيه و تحليل از روش هاي آماري توصيفي و آمار استنباطي(همبستگي پيرسون، رگرسيون گام به گام) استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين برنامه درسي پنهان و هر يك از ابعاد آن (ساختار فيزيكي مدرسه، جو اجتماعي مدرسه، روابط موجود در مدرسه، فناوري اطلاعات و ارتباطات و مكانيسم تشويق و تنبيه) با انگيزه تحصيلي رابطه¬ي معناداري وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه از بين اجزاء برنامه درسي پنهان، سه بعد (مكانيسم تشويق و تنبيه با ضريب بتاي، فناوري اطلاعات و ارتباطات و روابط موجود در مدرسه) توانايي پيش بيني انگيزه تحصيلي را دارند.