شناسايي عوامل موثر بر نوآوري در كارآفريني در بخش كشاورزي ايران

هدف اصلي اين پژوهش شناسايي عوامل موثر بر نوآوري در كارآفريني در بخش كشاورزي است. رويكرد اين پژوهش كيفي است كه بر حسب هدف كاربردي و برحسب گردآوري داده ها توصيفي بوده و داده ها به شكل مصاحبه هاي عميق با سواالت نيمه ساختار يافته از مديران كسب و كارهاي بينالمللي فعال در بازارهاي نوظهور جمع آوري شده و سپس در دو مرحله كدگذاري باز و كدگذاري محوري تحليل شدند كه در نهايت 82 كد باز و 5 كد محوري استخراج گرديد و نهايتا شرايط حاكم بر نوآوري جهت شكلگيري گرايش كارآفرينانه براي ورودي جديد كسبوكارها در بخش كشاورزي تبيين گرديد. نتايج پژوهش نشان داد كه عوامل شكل دهندهي نوآوري در محيط كسبوكارهاي بخش كشاورزي در ايران به پنج دستهي اصلي شامل عملكرد و سياستهاي دولت، موانع و محدوديتهاي قانوني، موانع و محدوديتهاي اقتصادي، ناكارآمدي بخشهاي مكمل و پشتيبان و موانع و محدوديتهاي فناورانه تقسيم ميگردد. اين پنج دسته با تجزيه به عناصر تشكيل دهنده تحليل گرديده و چگونگي اثرگذاري آنها نيز تبيين شده است