تاثير دو نوع تمرين تداومي و تناوبي به همراه مكمل ياري چاي سبز بر تركيب بدني و ظرفيت قلبي عروقي مردان چاق

تاثير دو نوع تمرين تداومي و تناوبي به همراه مكمل ياري چاي سبز بر تركيب بدني و ظرفيت قلبي عروقي مردان چاق 1اميد بهمنياري ، 2،صادق عبدالهي 1-دانشجوي كارشناسي ارشد فيزيولوژي ورزشي كاربردي، دانشگاه آزاد اسلامي واحد بوشهر، ايران 2- دانشجوي دكتري فيزيولوژي ورزشي قلب و عروق، دانشكده علوم تربيتي، دانشگاه آزاد اسلامي واحد سنندج، ايران ww.1@yahoo.com چكيده هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير دو نوع تمرين تداومي و تناوبي به همراه مكمل ياري چاي سبز بر تركيب بدني و ظرفيت قلبي عروقي مردان چاق بود. پژوهش حاضر از نظر هدف در حيطه‌ي پژوهش‌هاي كاربردي و نوع روش يك پژوهش نيمه تجربي است. با توجه به پرسشنامه‌ تكميل شده، جامعه آماري به‌صورت همتا سازي شده، در 3 گروه، تمرينات تداومي همراه با مصرف چاي سبز(10نفر)، تمرينات تناوبي همراه با مصرف چاي سبز(10نفر) و گروه كنترل(10نفر) تقسيم شدند. پروتكل تمرين تداومي شامل 40 دقيقه دويدن هوازي و با شدت 60تا 75 درصد ضربان قلب بيشينه هر فرد بود كه به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. همچنين تمرينات تناوبي به مدت 8 هفته و با 3 جلسه تمرين در هر هفته تدوين و طراحي گرديد. هر جلسه تمرين شامل 17 ست 2 دقيقه اي با 45 ثانيه استراحت فعال (راه رفتن) بود. شاخص هاي استقامت قلبي عروقي و تركيب بدني آزمودنيها در تحقيق به ترتيب با آزمون راه رفتن 1600 متر و دستگاه بيو الكتريال اندازه گيري شدند. نحوه مصرف چاي سبز بدين گونه بود كه هر وﻋﺪه ﺷﺎﻣﻞ ﯾﮏ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ( ﺳﻪ ﮔﺮم ) ﭼﺎي ﺳﺒﺰ ﺧﺸﮏ در 200 ميلي ليتر آب جوش بود و بدون حرارت به مدت 6 تا 8 دقيقه دم مي شد. ميزان كتچين چاي سبز 370 ميلي گرم در 200 ميلي ليتر براي هر بار مصرف بود.(طبق آزمايشات انجام شده در موسسه مطالعاتي تاريخ پزشكي، طب اسلامي و مكمل ها). در طول روز هر نفر 3 بار اين مقدار تعيين شده را (صبح، ظهر و شب) مصرف كرد. جهت بررسي فرضيات تحقيق از آزمون t همبسته و تحليل واريانس يك راهه ((ANOVA استفاده شد. ضمناً آزمون كلموگروف- اسميرونف جهت بررسي طبيعي بودن توزيع داده ها مورد استفاده قرار گرفت. سطح معني داري نيز براي تمام محاسبات (05/0p ) در نظر گرفته شد. يافته هاي آماري نشان داد هر دو روش تمريني به همراه مصرف مكمل چاي سبز بر شاخص هاي استقامت قلبي عروقي و تركيب بدني اثر معني داري داشته است. همچنين در مقايسه بين گروهي، نتايج نشان داد كه تمرينات تداومي نسبت به تمرينات تناوبي اثرگذاري بهتري بر دو متغير اندازه گيري شده داشته است. اين اثرگذاري بصورتي بودكه استقامت قلبي عروقي بهبود يافت (افزايش) و درصد چربي بدن آزمودنيها كاهش يافت.