تاثير يك جلسه تمرينات تناوبي با شدت بالا (HIIT) با استراحت فعال متفاوت بر توان بي هوازي و شاخص خستگي مردان ورزشكار

هدف از تحقيق حاضر تاثير يك جلسه تمرينات تناوبي با شدت بالا (HIIT) با استراحت فعال متفاوت بر دفع لاكتات فوتباليست¬هاي جوان بود. به اين منظور 20 نفر از فوتباليست هاي ليگ دسته اول كشور در دامنه سني 16 تا 20 سال، كه با توجه به ميزان VO2max و به صورت تصادفي در دو گروه همگن ده نفره تقسيم شدند. گروه اول مسافت 35 متر در 6 تكرار را با حداكثر توان (90-95 درصد حداكثر ضربان قلب) با 30 ثانيه استراحت به صورت دويدن آرام با شدت 40 تا 50 درصد حداكثر ضربان قلب به عنوان استراحت فعال انجام دادند و گروه دوم همان پروتكل را با 30 ثانيه استراحت به صورت مقاومتي ( 8-10 تكرار اسكوات با دمبل ) با شدت 30 درصد 1RM به عنوان استراحت فعال انجام دادند. ابزارهاي اندازه گيري شامل: آزمون ميداني شاتل ران و براي اندازه گيري وزن و قد از ترازوي ديجيتال و قد سنج استفاده شد. نتايج نشان داد بين توان بي هوازي در گروه استراحت فعال دويدن آرام با گروه استراحت فعال مقاومتي (اسكوات) تفاوت معناداري وجود داشت، و نتايج برآورد اين آزمون در گروه استراحت فعال با دويدن آرام بهتر بود. بين شاخص خستگي در گروه استراحت فعال دويدن آرام با گروه استراحت فعال مقاومتي (اسكوات) تفاوت معناداري وجود داشت و نرخ شاخص خستگي در گروه استراحت فعال مقاومتي (اسكوات) كمتر بود.