ارائه راهكارهايي متناسب با فرهنگ و سبك زندگي ايراني در جهت ارتقا امنيت محلات مسكوني با رويكرد CPTED (مطالعه موردي: محلات فردوسي و معصوم زاده شهر بجنورد)

نیاز به امنیت در طول تاریخ اهمیت زیادی در زندگی جوامع بشری داشته به طوری كه وجود امنیت از معیارهای مهم در انتخاب سكونتگاه ها بوده است. امنیت فضاهای شهری، به عنوان بستر حضور افراد در اجتماع، در نحوه استفاده مردم از آنها و همچنین میزان رضایت آنان از زندگی نقشبسزایی ایفا میكنند. در مطالعات مربوط به رابطه این فضاها با جرم و جنایت، از یك طرف محیط را به عنوان بستری برای ایجاد فرصت ارتكاب جرم در نظر میگیرند و از طرف دیگر نقش آن را در احساس امنیت افراد بررسی میكنند. بدلیل اهمیت موضوع امنیت در محیط فیزیكی، نظریه ها و روشهای بسیاری در این حیطه بیان شده است كه یكی از آنها رویكرد پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی (C.P.T.E.D) می باشد. این رویكرد كه ابتدا در سال 1971 توسط سیریجفری بیان شد راهكارهایی در جهت كاهش فرصت و انگیزه جرم در فضاهای شهری را ارائه میدهد. با توجه به موفقیت رویكرد C.P.T.E.D در اكثر پروژه های اجرا شده در كشورهای غربی، در این پژوهش سعی شده تا آن بخشاز راهكارهای این رویكرد كه با فرهنگ و سبك زندگی ایرانی مطابقت دارند شناسایی شوند تا از این طریق امكان بهره مندی هر چه بیشتر در كشورمان میسر شود . به این منظور دو نمونه از محلات شهر بجنورد كه یكی از نظر امنیت در سطح مطلوب و دیگری در سطح نامطلوبی است مورد مطالعه قرار گرفته و مولفه های این رویكرد از طریق تكنیك پرسشنامه بررسی شدهاند. نتایج پژوهش نشان میدهد مولفه هایی نظیر خوانایی و نفوذپذیری، كاربری مختلط، سرزندگی، نظارت و كنترل، حفاظت و نگهداری، شرایط اجتماعی و تراكم ساختمانی در ایجاد امنیت محلات با سبك زندگی ایرانی، تاثیر بیشتر ی دارند و میتوان از این مولفه ها برای ارتقا امنیت سایر محلات نیز بهره گرفت. در انتها با توجه به نتایج حاصله، تلاش گردید تا با بهره گیری از رویكرد C.P.T.E.D راهكارهای مناسب برای تقویت و ایجاد امنیت هرچه بیشتر در هردو محله ارائه گردد.