مروري بر روش هاي بهبود تصاوير ديجيتال و چالش هاي آن

امروزه با پيشرفت روزافزون تكنولوژي، نرخ تبادل اطلاعات به صورت چشمگيري افزايش يافته است. حجم بالايي از اين اطلاعات به شكل تصاوير بوده كه اين امر، اهميت بهبود تصوير را نشان مي دهد. ارتقا كيفيت ديداري تصاوير، افزايش وضوح و تيزي، همزمان با جلوگيري از افزايش بيش از حد نويز در تصاوير، از منافع بهبود تصوير در بينايي كامپيوتر مي باشند. با اين حال، تصاوير ديجيتال به علت مشكلات و محدوديت هاي سخت افزاري، عوامل محيطي و خطاهاي انساني مانند لرزش دست و حركت، دچار مشكلاتي همچون مات شدگي، تاري، وضوح كم و نويز مي شوند و انجام پردازش هاي گوناگون مانند تشخيص، تفسير و بخش بندي را با مشكل مواجه مي كنند. به طور كلي الگوريتم هاي افزايش وضوح تصاوير داراي چالش هاي مهمي همچون تقويت نويز، ايجاد آثار تصنعي، از بين رفتن برخي اطلاعات تصوير از جمله رنگ مي باشند. اين مقاله، مروري كلي بر روش هاي مطرح در زمينه افزايش وضوح تصاوير دارد. همچنين به بررسي برخي چالش هاي اصلي پرداخته و الگوريتم هاي مطرح در زمينه رفع اين چالش ها را مورد بررسي قرار مي دهد.