قطعه بندي تصاوير پزشكي با تركيب الگوريتم ژنتيك و سيستم كنترلگر فازي

قطعه بندي بافت هاي اندام آسيب ديده اولين بخش در تشخيص غدد سرطاني به صورت نرم افزاري مي باشد كه از آن به عنوان فاز پيش پردازشي ياد مي شود. تداخل بافت هاي مجاور در يك اندام مي تواند روند تشخيص را با مشكلات جدي مواجه نمايد چرا كه توليد بردار ويژگي ها از هر عضو نيازمند جداسازي دقيق همان قسمت مي باشد. به همين منظور استفاده از الگوريتمي كه بتواند بافت هاي تصوير ورودي را به صورت كامل جداسازي نموده و تداخل در پيكسل هاي همسايه را به كمترين ميزان خود برساند يك ضرورت به حساب آمده و در نهايت افزايش كارايي مدل تشخيص يكي از مهمترين نتايج چنين الگوريتمي خواهد بود. در اين مقاله با استفاده از الگوريتم فرا ابتكاري ژنتيك، تصاوير پزشكي را دسته بندي نموده و در قدم بعد نسبت به تشخيص بافت هاي سالم موجود اقدام مي شود. توليد بردار ويژگي ها توسط اين روش مي تواند درصد تشخيص و كارايي را به طور محسوسي افزايش دهد. لذا استفاده از سيستم هاي كنترلگر فازي ، موجب افزايش دقت در تشخيص الگوهاي پزشكي و غدد سرطاني شده است . تمركز در روش پيشنهادي بر افزايش درصد تشخيص مي باشد.