حل مسئله زمانبندي كارگاه باز با استفاده از الگوريتم جستجوي گرانشي و مدلسازي آن با شبكه پتري

در اكثر سيستم‌هاي ساخت و توليد، زمان بعنوان يك منبع محدود بشمار مي رود، از اين رو فعاليت‌هاي اين سيستم‌ها، بايد بگونه‌اي زمان‌بندي شود كه از مصرف بهينۀ اين منبع اطمينان حاصل شود. در دنياي رقابتي امروز، توالي و زمان‌بندي كارآمد شرط لازم براي بقا است. بدين منظور بايد كليه فعاليت‌ها براي رسيدنِ به موقع به هدف نهايي، زمان‌بندي و ترتيب‌دهي شوند. در اين مقاله، يك مدل برنامه‌ريزي رياضي براي مسأله كارگاه باز چندهدفه با هدف حداقل كردن حداكثر زمان تكميل كارها و مجموع زمان ديركرد و زودكرد كارها به طور همزمان ارائه گرديده است. اساسا ماهيت چنين مسأله‌اي چند جمله‌اي سخت مي‌باشد و امكان استفاده از روش‌هايي كه جواب‌هاي بهينه توليد مي‌كنند تنها براي مسائل با اندازه كوچك ميسر است. لذا بكارگيري روش‌هاي فرا ابتكاري نه تنها امكان حل مسائل بزرگ را به ما مي‌دهد، بلكه مدت زمان رسيدن به جواب‌هاي بهينه يا نزديك به بهينه نيز بسيار كوتاه مي‌شود. در اين مقاله مسأله زمان‌بندي كارگاه باز را با استفاده از الگوريتم جستجوي گرانشي به عنوان يك روش حل فرا ابتكاري، مورد بررسي قرار داديم. سپس مسأله را با شبكه پتري زماني مدلسازي نموديم. جهت نشان دادن كارايي الگوريتم پيشنهادي، چند مسأله نمونه در ابعاد كوچك از الگوي Taillard حل شده و نتايج آن با بهترين نتايج ارائه شده توسط اين الگو مقايسه مي‌شود. سپس با حل مسأله نمونه در ابعاد متوسط و بزرگ، كارايي روش پيشنهادي بر اساس سه شاخص مهم كيفيت، تنوع و پراكندگي با الگوريتم كارامد SPEA-II مورد مقايسه قرار مي‌گيرد. نتايج حاصل از مقايسات نشان از عملكرد بهتر روش پيشنهادي در هر سه نمونه مسأله كوچك، بزرگ و متوسط نسبت به روش‌هاي مورد مقايسه دارد