عبا بافي هنري در حال خاموشي ‏( عباي نايين)‏

تحولات جمعيتي و به دنبال آن اقتصاد معيشتي در دوران اخير، بسياري از ابزارهاي زندگي را دستخوش تغيير و تحول ساخته ،بنحوي كه بسياري از اين كار افزارها را بايد در موزه ها سراغ گرفت. عبابافي هنر بومي مردمان شهر نايين است .تن پوشي كه سابقه آن بدرستي مشخص و گويا نيست.اما شواهد گواه بر آن است كه هزاره هايي از تكوين آن گذشته است .لباسي مردانه كه نه تنها پوششي مقاوم در برابر سرماهاي طاقت فرساست بلكه وقار آهنگين آن موجب ايجاد شخصيت فاخر براي صاحب آن بشمار مي رود. پژوهش حاضر بواسطه مطالعات اسنادي و ميداني ، با تمسك به شيوه تحليل و توصيف سعي بر آن دارد ،به اين سوال پاسخ دهد كه : ويژگيهاي عبا بعنوان يك تن پوش چيست؟اين هنر چگونه توليد و چرا در سالهاي اخير توليد آن رو به افول گذاشته است؟ نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد عبا جزو البسه فاخر ايراني است كه اقوام و ملل ديگر هم به آن توجه خاصي داشته اند. از مشخصات ويژه آن الياف مخصوص و بافت انحصاري است كه مي تواند در دماهاي بسيار پايين صاحب خود را از گزند سرما در امان نگه دارد ، ضمن اينكه داشتن اين كالاي فرهنگي-هنري در گذشته بيشتر در بين جامعه دانشمندان و علما و در قرون متمادي مرسوم وحتي داشتن آن موجب شخصيت خاص اجتماعي محسوب مي شده است. توجه بيشتر به اين اثر و هنر ملي ضمن دارا بودن جنبه هاي كارآفرينانه ، در اقتصاد معيشتي مردمان هنرمند نايين بسيار موثر و از اضمحلال آن هم جلوگيري خواهد شد.