گذشته و حال قفل سازي چالشتر

براساس شناختي كه از معناي كلمه ي قفل داريم، احتمالا نخستين قفل بايد همان گره باشد كه انسان آن را از پيچش دو گياه در جهات مختلف الهام گرفته يا بنا به ضروريات زندگي آن را ابداع نموده است؛ قفل نيز يكي از اختراعات بشر است براي حفظ و نگهداري او و حريم اش از انواع خطرات و بلايا. ايرانيان قفل را نماد حفظ و حراست از خود و دنياي پيرامون خود مي دانند. ابزاري كه به عنوان قفل به كار گرفته مي شود در ابتدا به صورت ساده ساخته مي شدند تا تنها بتوانند هدف اصلي كه همان حفظ امنيت و مالكيت بود را ميسر سازند، ولي بعدها حس زيبايي شناسي انسان و تزيين ابزار و وسايل باعث شد تا از اين قفل ها وسايل تزييني- كاربردي ساخته شود. زماني در بازارهاي اكثر مناطق ايران دكان هاي قفل سازي سنتي وجود داشت اما راسته ي قفل سازان به تدريج از بين رفت و در حال حاضر جز نام و نشاني اندك از آن ها چيزي باقي نمانده است. چالشتر در استان چهارمحال و بختياري نيز از اين قاعده مستثني نيست؛ زماني در اين شهر كه سابقه ي قفل سازي آن به حدود 250 سال پيش مي رسد، ده ها نفر مشغول به ساخت قفل بودند كه امروزه جز چند نفري كسي به اين شغل نمي پردازد و مصاحبه اي با چند تن از اين قفل سازان گواه اين ادعاست. اين پژوهش با اين سئوال روبرو است كه قفل چالشتر چه ويژگي خاصي دارد كه باعث شده هرچند اندك هنوز پابرجا بماند؟ گردآوري داده ها به روش كتابخانه و ميداني، و با تكيه بر روش تاريخي، توصيفي و اسنادي با هدف ارائه راه كارهايي براي جلوگيري از زوال و همچنين ترويج اين هنر در بين مردم صورت گرفته است.