بررسي و دسته بندي تكنيك هاي چوبي در قالب مشاغل خانگي بانوان

در حال حاضر، چوب و فراورده هاي چوبي در قالب هاي متفاوت دستي (تزئيني–كاربردي) و صنعتي عرضه مي گردد. در ساخت آثار دستي چوبي از تكنيك‌هايي گوناگوني نظير، مشبك، منبت، معرق، خاتم و غيره استفاده مي شود. خوشبختانه اغلب اين فنون توسط اساتيد، كماكان به فعاليت هنري خود ادامه مي دهند. البته سابقه آموزش آكادميك اين رشته ها در ايران به سال 1309 هجري شمسي و تاسيس مدرسه ي صنايع مستظرفه باز مي گردد. كه در برخي از اين تكنيك ها همراه با نوآوري و تغيير در روش كار همچنان دنبال شده است. امروزه با توجه به تعدد مراكز دانشگاهي و خصوصي در رابطه با آموزش هنرهاي چوبي در كشور، لزوم دسته بندي و شناسايي قابليت هاي اين رشته ها و گنجاندن آن ها در چرخه اقتصاد خانواده ها، ضروري به نظر مي رسد. با توجه به اين كه، كارآفريني از محورهاي اصلي و اساسي رشد و توسعه در هر كشور مي باشد و آن را موتور توسعه اقتصادي مي دانند، پس اين سوال را مي توان مطرح نمود كه: چه تكنيك هاي چوبي قابليت اجرا شدن توسط بانوان در قالب مشاغل خانگي و كارآفرين را دارا مي باشد؟ هدف از ارائه اين مقاله ابتدا، شناسايي و معرفي اين تكنيك ها است، و سپس به ويژگي هر تكنيك به منظور اجراي آن در قالب مشاغل خانگي بانوان پرداخته مي شود. روش تحقيق به كار گرفته شده، توصيفي- تحليلي بر مبناي جمع آوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي- ميداني است. در نهايت يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه: تكنيك هاي چوبي: منبت، خاتم، مشبك، سوخت و مخصوصاً معرق چوب به سبب نيازمندي فضاي كم و ابزار محدود در اجرا، قابليت پياده سازي در غالب طرح هاي مشاركتي و پر نمودن اوقات فراغت بانوان عرضه داشت. اين جريان را مي توان با هدايت و مديريت صحيح و علمي، -با تكيه بر تكنيك و نقوش بومي هر منطقه-، به يك صنعت اشتغال زا و توريستي تبديل نمود.