بازشناسي سهم طراحي پايدار در شكل گيري منسوجات سنتي ايران (نمونه موردي: پلاس بافي منطقه مازندران)

واكاوي بافته هاي سنتي ايران با هدف تعيين چارچوب ها، روند طراحي و كاربرد اين محصولات در عصر حاضر نيازمند نگاهي جامع و بين رشته اي مي باشد. در اين مقاله سعي شده است نسبت الگوپذيري بافته هاي سنتي منطقه مازندران از طبيعت و مواد طبيعي، با نياز امروز جامعه جهاني در حفظ منابع و توليد محصولات پايدار، در نمونه اي از منسوجات سنتي اين منطقه – پلاس بافي- مطالعه و بررسي گردد. روش تحقيق در اين مطالعه، ميداني و بخشي كتابخانه اي بوده و نمونه تحقيق كه يكي از انواع بافته هاي منطقه است، طي بارها بازديد از روش هاي بافت در كارگاه هاي سطح استان، مورد بررسي قرار گرفته است. با توجه به سهمي كه طراحي پايدار در توسعه نوين طراحي همواره خواهد داشت، اين مقاله در صدد است تا به پاسخي مناسب و كاربردي به اين سوالات برسد كه: الگوهاي شكل گيري و توليد بافته هاي سنتي منطقه مازندران از چه عواملي تاثير مي پذيرند و آيا اين الگوها منطبق بر اصول طراحي پايدار يا نزديك به آن مي باشند؟ و سهم طراحي پايدار امروز، از روش هاي سنتي بافته ها و منسوجات سنتي چه ميزان مي تواند باشد؟ نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه احياي فرآيند طراحي و توليد بافته هاي سنتي كه بتدريج در حال فراموشي است، در بازتوليد محصولات عصر حاضر مورد كاربرد داشته و بررسي ها نشان مي دهد كه بهره گيري از اين الگوها به طور قابل توجهي در توسعه طراحي پايدار محصولاتي از اين دست موثر واقع مي گردد.