تاثير روش پژوهش مبتني بر خلق اثر هنري در احياء ، حفظ و گسترش هنرهاي سنتي - اسلامي با تاكيد بر فرايند آموزش هنرهاي سنتي اسلامي در دانشگاه سلطنتي هتر انگلستان –

در سال هاي اخير شيوه آموزش رشته هاي هنر و طراحي در دانشگاههاي انگلستان تغييراتي پيدا كرده است. يكي از مهمترين محورهاي اين تغييرات گرايش به شيوه آموزش تئوري- عملي در مقطع تحصيلات تكميلي بويژه مقطع دكترا است. در واقع برخلاف گذشته كه آموزش هنرهاي اسلامي – سنتي در دانشگاههاي انگلستان عمدتا بر پايۀ آموزش هاي نظري استوار بود در سال هاي اخير گرايش به آموزش عملي هنرهاي سنتي – اسلامي تقويت شده است. بر اين اساس هدف از نوشته پيش رو آن است كه سير تحول آموزش هنرهاي سنتي – اسلامي را در دانشگاه سلطنتي هنر انگلستان بررسي كند و از اين طريق نشان دهد كه چه دلايل و انگيزه هاي موجب شده است كه آموزش عملي در دانشگاههاي انگلستان بويژه در مقطع تحصيلات تكميلي نقش جدي تري پيدا كند تا آنجا كه همين موضوع موجب شده است دانشكده اي مستقل از دانشگاه سلطنتي هنر بر پايۀ آموزش تئوري - عملي اين هنرها يا به عبارتي شيوه پژوهش مبتني بر خلق يك اثر هنري راه اندازي شود.همچنين فرضيۀ نوشته پيش رو آن است كه به نظر مي رسد هر چقدر روش پژوهش مبتني بر خلق يك اثر هنري در مقطع تحصيلات تكميلي در دانشكده هاي هنر بكار گرفته شود؛ ميزان حفظ و گسترش هنرهاي سنتي – اسلامي و حتي احياء هنرهاي كه رو به فراموشي اند افزايش پيدا مي كنند. روش تحقيق اين نوشته توصيفي – تحليلي است و داده هاي آن از طريق منابع كتابخانه اي و همچنين تحقيقات ميداني و مصاحبه با استادان ، هنرمندان و هنرجويان رشته هنرهاي سنتي – اسلامي در انگلستان جمع آوري شده است. علاوه بر اين تجربۀ عيني نويسنده در زمان تحصيل و همچنين تدريس در دانشكده هنرهاي سنتي در لندن يكي ديگر از منابع ارزشمند اين نوشته به شمار مي آيند.