بررسي بافت اقتصادي و اجتماعي صنايع دستي معاصر ايران

صنايع دستي ايران تداوم هنرها و حرفه هاي گوناگون، از زمان هاي دور تاكنون هستند. به همين دليل جز ميراث فرهنگي ما محسوب مي شوند. در سال هاي اخير و به دنبال روند مدرنيزاسيون، شتاب تغييرات فني و ورود اصل سودجويي به عرصه ي هنرهاي دستي، تعداد زيادي از صنايع دستي ايران رو به افول رفتند. حال بايد با شناخت دقيق بافت آثار هنري، در زمان گذشته و حال به درك جامعي از اين حوزه ي فرهنگي رسيد. نگاه بافتمند به آثار هنري متاثر از اين انديشه است كه آثار هنري به دليل اينكه پديده هاي اجتماعي و فرهنگي هستند، تنها درون بافت توليد و مصرف خود است كه تقريرپذير مي گردند. بافت موجود صنايع دستي متاثر از اقتصادي شدن حوزه ي فرهنگ و نيز جامعه ي مصرفي است. گسترش صنعت گردشگري، اهميت يافتن ميراث فرهنگي، گسترش توليد و مصرف كالاهاي هنري، نشانه هايي از اقتصادي شدن حوزه ي فرهنگ است. از طرفي مصرف از اركان مهم زندگي اجتماعي امروز شده است، زيرا شهروندان از راه مصرف، هويت هايشان را تعريف مي كنند. امروزه مصرف بيش از آن كه مقوله اي اقتصادي باشد، امري فرهنگي شده است. سوال هاي اصلي نوشتار حاضر بدين شرح است: محصولات صنايع دستي در مقام كالاهاي فرهنگي، بايد واجد چه ويژگي هايي باشند تا در بازار مصرفي امروز بتواند حضور پرنگ داشته باشند؟ ديالوگ ميان گفتمان هاي مديريتي، انسان شناسي و اقتصاد با حوزه ي هنر، امكان چه تاثيراتي را براي ايجاد بافت لازم براي احياي صنايع دستي براي ما مفروض مي دارد؟ روش جمع آوري داده هاي ما در اين تحقيق، كتابخانه اي است و نيزبا استفاده از روش هاي انساني شناسي هنر، كه علاوه بر نگاه دورني، نگاهي بيروني به پديده ي هنر دارد سعي در شناخت بافت موجود را داريم.