نقش ورنگ در هنر سكه دوزي بلوچ

هنرهاي دستي بسياري با حفظ ارزش هاي سنتي و بومي هر قوم از گذشته برجا مانده وبرخي درحال پيوستن به فراموشي است.صنايع دستي هر قوم و ملتي، معرف ذوق و خلاقيت آنان در پاسخ به ضرورت هاي مادي و معنوي در مرحله اي مشخص از تاريخ است. انسان ها با توجه به خصيصه هاي فردي و نوع نيازهايشان، همواره در ستيزي دائمي با طبيعت به سر برده و با فعال نمودن ذوق و انديشه و احساس، در صدد تغيير دادن و تصرف در ساخت طبيعت برآمده اند تا به جبران كمبودها و هر آنچه هستي آنان را از داشتن آن محروم كرده دست يابند. هدف از اين جستار، معرفي هنر سكه دوزي است كه يك از هنرهاي دستي استان سيستان بلوچستان است ، نام ديگراين هنر در ميان اقوام بلوچ آئينه دوزي است كه عموما خانواده هاي بلوچ از آن جهت تزئين رويه رختخواب يا زينت گردن شتر درموقع برگزاري مراسم عروسي استفاده مي كنند و اغلب جهت تزيين به ديوار اتاق نيز مي آويزند. ازتاريخچه دقيق هنرسكه دوزي اطلاع صحيحي در دست نيست ولي آنچه مسلم است اين دوخت بنا به شواهد موجود در موزه هاي ايران و جهان، در دوره صفوي به اوج كمال خود رسيده است. سوال هاي تحقيق: 1- نقوش ونمادهاي هنر سكه دوزي چيست؟ 2- گستره ي ساخت ابزار با اين شيوه به چه صورت است؟ نتايج حاصل از اين جستارنمايان گر اين است كه،توليد و عرضه اين نوع محصول جنبه خود مصرفي داردو اگر داد و ستدي هم صورت بگيرد بيشتر بين سكنه بومي منطقه است .