كاربست مباني حكمت اسلامي بر نظرية عدالت جان رالز (مطالعة تطبيقي و موردي مفهوم عدالت در راستاي اسلامي‌سازي علوم انساني)

مقايسه تطبيقي مباني و مسائل علوم از روش‌هاي نوين اسلامي‌سازي علوم انساني مي‌باشد كه پژوهش حاضر ضمن معرفي اجمالي نظريه عدالت جان رالز، با مقايسه و كاربست مباني حكمت اسلامي به جاي مباني رالز در نظريه عدالت، بررسي مي‌كند كه آيا اصل نظريه پس از جابجايي، تغييري مي‌كند؟ چرا و چگونه؟ با كاربست مباني حكمت اسلامي به جاي مباني رالز، نظريه او به طور بنيادين تغيير مي‌كند. طبق مبناي هستي‌شناختي رالز، اساسا جهان ماوراء مادّه يا وجود ندارد، و يا هيچ نقشي بر جهان مادّه ندارد. رالز طبق مباني انسان‌شناختي، معرفت‌شناختي، ارزش‌شناختي و... خود معتقد است، قواعد عادلانه توسّط همين انسان نه ذاتي ديگر، در اين جهان و نه جايي فراتر، وضع مي‌شوند. يعني انسان مستقلا قدرت تشخيص مصالح خود را داشته و نهايت اهداف اين قواعد عادلانه نيز، جهان مادّه، و ظرف پياده‌سازي آن، نظام و جامعه ليبرال ـ دموكراسي مي‌باشد. ملاك و ضمانت عادلانه بودن آن قواعد توجيه عمومي مردم و پذيرش نظام مذكور بوده و در غير اين صورت، مورد پذيرش نيستند. اگرچه حتي از جانب يك دين و يا يك آموزه فلسفي جامع آمده باشند. اما طبق مباني حكمت اسلامي، مبناي قوانين زندگي انسان، خداوند متعال، به عنوان خالق و بهترين شناسنده او مي‌باشد. تصميمات و قراردادهاي انسان كه مجري قوانين خالق خود، نه واضع آنهاست، در صورتي عادلانه و سعادت‌بخش‌اند كه در راستاي اراده او باشند. اين برنامه در يك نظام جامع معرفتي، همان دين است كه ضامن مصالح مادّي و معنوي انسان توأمان بوده، و براي سعادت نهايي او فراتر از دنياي مادّي كه آنجا پاسخگوي كردار خود نيز هست، توسّط انبياء از جانب خالق انسان، آمده است.