نقش آموزش و پرورش در تحقق علوم انساني قرآن بنيان با تقويت رشتة تحصيلي علوم و معارف اسلامي

اهميت آموزش‌هاي بنيادي و پايه‌اي در ايجاد بناي فكري و علمي بر كسي پوشيده نيست. پس از دورة ابتدايي كه دورة فراگيري آموزش هاي عمومي و غير تخصصي است؛ آموزش متوسطه (دوره دوم) موثرترين بخش در آموزش‌هاي بنيادين علمي است كه انتخاب رشته تخصصي دانش آموزان نيز در اين دوره صورت مي‌گيرد. در ميان رشته‌هاي تحصيلي اين مقطع، رشته تحصيلي علوم انساني مواجه با كم توجهي برنامه‌اي و ساختاري قرار گرفته است. چنانچه اين بي توجهي جبران نشود، بسياري از تلاش‌هاي دانشگاهي و حتّي حوزوي بي عقبه و ابتر خواهد ماند. تأسيس رشتة تحصيلي علوم و معارف اسلامي در مقطع متوسطه در سال‌هاي نخست پيروزي انقلاب اسلامي با وجود محدوديت‌هاي كمي و جغرافيايي مدارس وابسته به اين رشته، آشتي و رغبت و شوق جديدي به تحصيلات علوم انساني با رويكرد معارف و مباني قرآني و ديني در آموزش و پرورش ايجاد كرد. نگارنده معتقد است چنانچه جامعه آموزشي و فرهنگي كشور ما و به طور خاص وزارت آموزش و پرورش از مؤسسان و گردانندگان رشته تحصيلي علوم و معارف اسلامي تقويت و پشتيباني شايسته كرده و قدرت رقابت واقعي در ورود به مراكز آموزش عالي را بيشتر از آن كه امروزه به انجام مي‌رسد براي فارغ التحصيلان آن فراهم كنند و از انديشمندان در حوزه علوم انساني اسلامي جهت تأليف و تدوين سرفصل‌ها و كتاب‌هاي اين رشته بهره بگيرند و بلكه رشته علوم انساني را به شيوه‌اي علمي و مطلوب در آن ادغام كنند؛ گام مؤثر و بلندي را بصورت بنيادي در تحقق علوم انساني قرآن بنيان برداشته‌اند. مطالعه ميداني و آماري از موفقيت مدارس علوم و معارف اسلامي در سطح كشور و نيز توفيق فارغ التحصيلان آن در مراكز مختلف علمي با توجه به عمر كوتاهي كه از تأسيس اين رشته مي‌گذرد و محدوديت‌هاي گوناگوني كه اين رشته از آن برخوردار است، شاهدي بر اهميت رشته تحصيلي علوم و معارف اسلامي در نظام آموزشي كشور براي دستيابي به علوم انساني قرآن بنيان است.