بررسي قابليت هاي ديني درعرصه هنرسينما

فيلم ديني بايد برانسان سازي استوار باشد و ازانسانيت انسان اخلاق و دينداري مايه اصلي را دريافت كند بنابراين هرچه گسترش معرفيت ديني با زبان فيلم انجام گيرد نافذتر خواهد بود به همين دليل فيلم هايي كه نسبت به معرفي سبك زندگي اسلامي تلاش مي كنند يا آموزه هاي اسلامي يا وحياني را با زبان هنر به نمايش مي گذارند از تاثيرگذاري بالاتري برخوردارند روحانيون مسيحي از دهه هاي پنجاه و شصت قرن بيستم به اين سو درباره نحوه پيوند كليسا و سينما و شيوه ارايه دين درفيلم كتابها و مقاله ها پرداخته اند آنان توانسته اند با عبور از مرحله مطالعات بنيادي درزمينه ماهيت رسانه تصويري حاصل مطالعات كاربردي خورد را درباب تفاهم و همزيستي دين و سينما برداشت كنند دراين مقاله به سينما با رويكردي محتوامحور نگريسته شده است رويكردي كه دربرابر دوديدگاه متفاوت ديگر رويكرد فناوري محور و رويكرد همگرايانه براين باور است كه اين رسانه اگرچه زادگاهش غرب بودها ست اما ميتواند به خدمت دين درآيد سينماي ديني يا معهناگرا دراينجا برسينمايي اطلاق شده كه مخاطب را به استعلا و تعالي نفس فراميخواند و ازطريق اقتباس هاي ديني گاه به شكل مستقيم و گاه به گونه اي غيرمستقيم بيننده را معنويت پيوند ميدهدزمينه هاي نظري و عرفاني هنراسلامي براي دست يافتن به چنين سينمايي از ديگر مباحث مطرح شده دراين مقاله است.