بررسي استراتژي هاي ورود سرمايه گذاري مستقيم خارجي شركتهاي چندمليتي در ايران

يا توجه به نقش و اهميت سرمايه گذاري مستقيم خارجي در كشور بويژه در شرايط پساتحريم و لغوتحريم هاي اقتصادي، اين پژوهش با استفاده از داده هاي موجود مربوط به 123 شركت تابعه خارجي ثبت شده در كشور به تحليل رابطه متغيرهايي همچون سرمايه اوليه، تكنولوژي و نوع صنعت با نوع و روش ورود به بازار ايران بر اساس تقسيم بندي روشهاي مشاركت در ريسك (Joint Venture) پرداخته است. اين تقسيم بندي برمبناي مشاركت حداكثري (Majority Owned) سرمايه گذار خارجي در مالكيت شركت تابعه در ايران، مشاركت حداقلي (Minoriry Owned) و مشاركت برابر (Co-Owned) صورت پذيرفته است. نتايج اين پژوهش نشانگر آن است كه بيشترين نوع مالكيت و روش استفاده توسط سرمايه گذاران مربوط به مالكيت حداقلي است كه 59 درصد از شركتهاي خارجي سهم پايين تر از 50% را در مالكيت و كنترل شركت وابسته خارجي مستقر در ايران دارند. تنها 23 درصد از شركتهاي تابعه خارجي در ايران داراي مالكيت حداكثري شركت مادر سرمايه گذارند. در مجموع كشورهاي اروپايي با بيش از 80 درصد، بيشترين سهم را در سرمايه گذاري مستقيم خارجي در ايران را به خود اختصاص داده اند و در رتبه دوم نيز كشورهاي آسيايي قرار دارند. همچنين نتايج نشان مي دهد كه نوع تكنولوژي و مكان جغرافيايي شركت مادر در ميزان سرمايه گذاري اوليه آنها در ايران تاثير گذار بوده است. بگونه اي كه شركتهاي سرمايه گذار خارجي از خاورميانه مبلغ اوليه سرمايه كمتري را در مقايسه با سايركشورها وقاره ها جهت سرمايه گذاري مستقيم در ايران استفاده نموده اند. تحليل داده هاي پژوهش بيانگر آن است كشورهاي سرمايه گذار با مبدا آسيايي علاقمند به سرمايه گذاري مشاركتي در سطح حداقلي (Minority Owned Subsidiary) در ايران هستند.