بررسي جايگاه و نقش مادر در دين صابئين مندائي

هدف پژوهش حاضر بررسي جايگاه و نقش مادر در تعاليم مقدس دين صابئين مندائي است كه با مراجعه مستقيم به كتب مقدس و منابع دست اول آنان همچون گنزا ربا (مقدس¬ترين كتاب صابئين مندائي) و تعاليم حضرت يحيي (دراشا اد يهيي) و با بهره¬گيري از روش توصيفي- تحليلي انجام گرفته است. صابئين مندائي، يكي از قديمي¬ترين اديان توحيدي جهان و پيروان حضرت يحيي بن زكريا (ع) هستند كه هم اكنون در خوزستان و جنوب عراق در كناره¬هاي رودخانه¬هاي كارون، دجله و فرات زندگي مي¬كنند. يافته¬هاي اين پژوهش نشان مي¬دهند كه تعاليم مقدس مندائي جايگاه ويژه¬ و منحصر بفردي را براي مادر معين نموده و تكريم و احترام به او را يك وظيفه ديني قلمداد كرده¬اند. برخي از جلوه¬هاي مهم درباره جايگاه مادران در اين دين عبارتند از: نام ديني فرد مندائي( يا ملواشه) بر اساس نام مادري اوست، تقدم دعا براي مادر در مناسك ديني، وجود نداشتن طلاق در اين دين، برابري حقوق زن و مرد در ميراث، تمثيل مادران با نمادهايي همچون چشمه¬ي آب (إينا)، زمين و فرشتگان جهان نور، ذكر اسوه¬هايي از مادران در كتب مقدس. اگر چه در دين مندائي زنان مي¬توانند به درجات بالاي ديني نائل شوند، اما نقش مادران بيشتر در خانواده نمود پيدا مي¬كند و آن همكاري با پدر در تربيت نسلي صالح و كار در خانه است.