تبلور رهيافت‌هاي پيشگيرانه از رهگذر نقش مادر در جرم‌شناسي باليني

جرم شناسي باليني با الگوگيري از مدل پزشكي از يك سو، درصدد اصلاح و درمان بزهكاران و از سوي ديگر، به دنبال پيشگيري از تكرار جرم از سوي آنان است. در اين ميان، مادر به عنوان جلوه‌اي از خلقت مهرباني خداوند، نقش مهمي در اين هدف، به ويژه، پيشگيري از تكرار بزهكاري اطفال و نوجوانان ايفاء مي‌كند. حضور مادر در خانواده و ايفاء الگوي آموزش‌دهي او به فرزندان و به خصوص فرزندانِ در آستانه بلوغ، بدون ترديد اولين و مهمترين گام براي پيشگيري از ناسازگاري، انحراف و سرانجام بزهكاري آنان است. لكن، لازمۀ اين هدف در بادي امر، آموزش مادر از رهگذر مبادي و رويكردهاي صحيح حقوقي كه با استلزامات روانشناختي و جامعه‌شناختي همراه باشد، امكان‌پذير مي‌شود. بهره‌مندي از ظرفيت نهادهاي جامعوي و امكانات دولتي مانند اورژانس‌هاي اجتماعي و استمداد از قابليت‌هاي سازمان‌هاي مردم نهاد مانند انجمن حمايت از سلامت و روان و سرانجام گسترش دامنۀ فعاليت و گسترۀ اقدامات علمي ـ جغرافياييِ كلينيك‌هايِ حقوق شهروندي، علاوه بر ارتقاء دانش و اطلاعات مادران در زمينه‌هاي حقوقي، اين امكان را فراهم مي‌سازد تا آنان در پرتو اين اقدامات مفيد، از وضعيت رواني و اجتماعي مناسب‌تري در جامعه برخوردار شده كه ثمرۀ آن در رشد اعتلاء و شخصيت خانواده، هويت بخشيِ اجتماعي و ايجاد كاركرد انسجام‌بخشي و برقراري يكپارچگي در نشاط و شادابي خانواده نمايان مي‌شود. در اين راستا، تداوم و استمرار حضور مادر بر بالين فرزندِ خود كه علايم بزهكاري را رخ مي‌نماياند، نقش بي‌بديلي در پيشگيري از بزهكاري او در آينده دارد.