مقايسه واحدهاي مختلف پتروشيمي توليد كننده آمونياك و ارائه فرايند جديد تاپسو جهت توليد همزمان متانول – آمونياك

ضرورت تدوين استراتژي مناسب و انعطاف پذير براي توسعه واحد هاي پالايشگاهي و پتروشيمي در كشورهايي كه از منابع غني گاز طبيعي و نفت برخوردارند، همواره از مهمترين مباحث كلان اقتصادي مي باشد. اگرچه اخيراً بدليل كاهش قيمت نفت و گاز از يك سو و افزايش هزينه هاي ساخت واحد هاي پتروشيمي و كثرت واحدهاي مشابه در كشورهاي نفت خيز خاور ميانه از سوي ديگر، توجيه پذيري اقتصادي پروژه هاي پتروشيمي را با تنگناهاي مواجه نموده، اما نظر به مزيتهاي رقابتي ايران (بعنوان دومين دارنده منابع گازي جهان و دسترسي به آبهاي آزاد جهت صدور محصولات، با هدف رشد اقتصادي و افزايش ارزش افزوده گاز طبيعي)، تعريف و اجراي برخي پروژه هاي پتروشيمي از جمله آمونياك كماكان از نظر اقتصادي جذاب به نظر مي رسد. لذا در اين مقاله ابتدا به ارائه فرايندهاي شركت هاي صاحب ليسانس آمونياك و توضيح مختصر و سپس مقايسه آن ها پرداخته شده و مشخص مي گردد كه بيشترين واحدهاي آمونياك در دنيا و همچنين در ايران تحت ليسانس كلاك احداث شده اند. بخش دوم مقاله به بررسي واحدهاي پتروشيمي توليد كننده آمونياك در ايران تخصيص يافته و ظرفيت توليد آنها و همچنين ليسانس هاي استفاده شده در اين واحدها مورد بررسي قرار مي گيرد. در بخش سوم فرايند توليد آمونياك بر اساس ليسانس كلاك بصورت مختصر ارائه شد و با استفاده از نرم افزار HYSYS شبيه سازي شده است. در شبيه سازي از معادله حالت Peng-Robinson استفاده شده و نتيجه هاي بدست آمده با نتيجه هاي عملياتي واحد سوم آمونياك پرديس عسلويه كه بزرگترين واحد اوره-آمونياك خاورميانه و داراي ليسانس كلاگ مي باشد، مقايسه گرديده است. در بخش انتهايي مقاله با توجه به نگراني هاي اخير در مورد آينده بازار اوره، فرايند واحدهاي متانول- آمونياك كه اخيراً مورد توجه بزرگان صنعت پتروشيمي قرار گرفته مطرح و فرايند جديد شركت تاپسو ارائه مي گردد.