گفتمان هسته‌اي جمهوري اسلامي ايران؛ عزت و اقتدار ملي با تثبيت حقوق هسته‌اي

از زماني كه فعاليت‌هاي صلح‌آميز هسته‌اي جمهوري اسلامي ايران آشكار گرديد فشارهاي نظام سلطه نيز براي متوقف كردن آن آغاز شد. از آن زمان بارها پرونده‌ي هسته‌اي ايران در آژانس بين‌المللي انرژي اتمي مورد بررسي قرار گرفت و عليرغم همكاري‌هاي روشن جمهوري اسلامي ايران، نظام سلطه هرگز نخواست حق هسته‌اي و مشروع ايران در دست‌يابي به انرژي صلح آميز هسته‌اي را بپذيرد و از طرف ديگر جمهوري اسلامي هم به هيچ وجه زير بار زور و فشار نظام سلطه به رهبري آمريكا نرفت و از حق مسلم ملت ايران صرف نظر نكرد تا جايي كه پروندة هسته‌اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل متحد منتقل و تحريم‌هاي بي‌سابقه و ظالمانه عليه ملت ايران اعمال گرديد. يكي از سوالات مهم كه طي اين سال‌ها در اذهان نخبگان و عموم جامعه شكل گرفت اين است كه چرا بايد براي مسأله‌ي هسته‌اي اين همه هزينه بدهيم و تحريم‌ها را تحمل كنيم؟ در پاسخ به اين سوال دو جريان و دو گفتمان وجود داشته است: گفتمان سكولار پرداخت هزينه در زمينه هسته‌اي را بيهوده دانسته و دستيابي به انرژي صلح‌آميز هسته‌اي را تلف كردن امكانات كشور و تهديدي براي امنيت ملي مي‌دانستند؛ در حالي كه گفتمان انقلابي دست‌يابي به چرخه سوخت هسته‌اي را موجب عزت و اقتدار ملي قلمداد نموده و اصلي‌ترين دغدغه آن در جريان مذاكرات هسته‌اي، حفظ دستاوردهاي هسته‌اي بود؛ به‌طوري كه در نهايت بخش اعظمي از دستاوردهاي برجام مرهون همين نگاه و در رأس آن رهنمودهاي مقام معظم رهبري مي‌باشد. در اين مقاله نگارندگان با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي گفتمان‌هاي هسته‌اي اشاره شده را مورد واكاوي قرار داده و چگونگي تأثير هر گفتمان در به نتيجه رسيدن مذاكرات هسته‌اي را تحليل خواهند نمود.