تحليل فرآيند استفادة صلح‌آميز انرژي هسته‌اي در بستر نظرية سيستم‌ها

بسياري از عناصر موجود در نظام بين المللي به نحوي با هم مرتبط هستند؛ بدين معنا كه هر پديده‌اي ضمن تأثيرگذاري بر روي پديده‌هاي نظام بين المللي، خود از ساير پديده‌هاي اين نظام تأثير مي‌پذيرد و اين تأثيرات متقابل تنها به دليل مرتبط بودن آنان با يكديگر است. بنابراين بسياري از مسائل نظام بين المللي را مي‌توان به مثابه يك مجموعه و يك سيستم تلقي نمود كه با داشتن ارتباطاتي معنادار با يكديگر، ورودي‌هايي را به خروجي‌هايي خاص تبديل نموده و اهدافي را محقق مي‌سازند. همه اين سيستم‌ها را با نگرش سيستمي مي‌توان تبيين و توصيف نمود. امروزه استفاده از انرژي هسته‌اي براي كشورها، ضمن آن‌كه امري حياتي و شاخه‌اي از توسعه و پيشرفت تلقي مي‌شود، عامل تنش و دغدغه‌اي براي صلح جهاني و امنيت ملي ساير كشورها در راستاي استفاده غير صلح جويانه از آن شده است. موضوع اين مقاله براساس توصيف ارتباطات و نوع تأثيرپذيري‌هاي ناشي از محدوديت‌هاي مختلف محيطي بر استفاده صلح‌آميز از انرژي هسته‌اي و مبدل نمودن آن به يك مسأله صلح‌آميز و صلح‌جويانه از طريق نظريه سيستم‌ها، بنا نهاده شده است. در اين مقاله سعي شده است تا با بررسي يكايك ابعاد تأثيرگذار و به نوعي محدود كننده كه عوامل محيطي سيستم تلقي مي‌شوند، به بررسي اين محدوديت‌ها و تأثيرات پرداخته، يك خروجي را با بازخوردي مثبت كه همانا استفاده صلح‌آميز از انرژي هسته‌اي هست را ايجاد نماييم.