بررسي سطح آب زيرزميني دشت داراب به روش زمين آمار در سال هاي 1374تا1391

كنترل عمق آب زيرزميني به علت كمبود آب در مناطق خشك و نيمه خشك از اهميت ويژه اي برخوردار است. مدل‌هاي زمين آماري، روش هاي توسعه يافته‌ي پهنه بندي براي پيش بيني مكاني و ميانيابي عمق آب زيرزميني محسوب مي شود دراين پژوهش روش‌هاي كريجينگ (معمولي ، ساده و گسسته ) و روش قطعي IDW (توان هاي 1و2و3) جهت پيش‌بيني عمق آب زيرزميني بررسي و بايكديگر مقايسه شد. دراين راستا ابتدا منابع آماري مربوط به عمق آب زيرزميني دشت آبرفتي داراب براي دو سال 1374 و 1391 تهيه شد. داده‌هاي مربوط به عمق درهر دو سال مورد مطالعه غيرنرمال بودند كه بااستفاده از لگاريتم‌گيري نرمال شدند. پس از اطمينان از نرمال بودن داده ها، اقدام به محاسبه واريوگرافي عمق آب زيرزميني گرديد و براي انتخاب مدل مناسب ، از كمترين RSS و بالاترين R2 استفاده شد. نتايج نشان داد كه مدل نمايي به عنوان بهترين مدل برازش شده به ميزان عمق آب در هر دو سال مي باشد. سپس از دو روش ميان‌يابي كريجينگ و IDW در محيط نرم‌افزاري GIS براي تخمين تغييرات مكاني عمق آب زيرزميني در سال هاي مختلف استفاده گرديد. سپس با استفاده از اعتبارسنجي متقابل و معيارهاي ME وRMSE ، بهترين مدل درون يابي انتخاب شد. نتايج حاكي از آن است كه روش كريجينگ نسبت به روش IDW جهت درونيابي عمق آب زيرزميني داراي ارجحيت و خطاي تخمين كمتري مي باشد. براساس نتايج حاصل از بررسي نقشه هاي ديجيتال درونيابي شده با روش كريجينگ در دوره مورد مطالعه و در طي 17سال، افزايش عمق آب زيرزميني با ميانگين 16 متر افزايش سطح در كل منطقه مورد مطالعه داشته است.