تعيين رابطه پرخاشگري و سازگاري اجتماعي با اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مجازي در دانش آموزان سال اول دبيرستان شهر ايلام در سال 1396

مقدمه و هدف: هدف اصلي اين مطالعه بررسي رابطه بين پرخاشگري و سازگاري اجتماعي به عنوان مولفه هاي رواني با اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مجازي در دانش آموزان سال اول دبيرستان (پايه اول متوسطه دوم) شهر ايلام است كه مي تواند در برنامه هاي ارتقاي سلامت و همچنين برنامه هاي آموزشي مدارس مورد استفاده قرار گيرد. همچنين اطلاعات سودمندي را در اختيار روانشناسان و مشاورين مدارس جهت تحليل و بررسي موقعيت هاي پيش آمده بر اساس روحيات دانش آموزان قرار مي دهد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه ي دانش آموزان سال اول دبيرستان شهر ايلام به تعداد 2900 نفر بوده و تعداد نمونه آماري شامل 150 نفر دانش آموز دختر و پسر مي باشد كه به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شده اند. جهت جمع آوري اطلاعات مربوط به ادبيات تحقيق از روش كتابخانه اي و جهت جمع آوري داده ها از روش ميداني (توزيع پرسشنامه) استفاده شده است. پرسشنامه هاي مورد استفاده شامل پرسشنامه استاندارد سازگاري اجتماعي بل، پرسشنامه استاندارد پرخاشگاري باس و پري و پرسشنامه اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مجازي خواجه احمدي و همكاران است. يافته ها: در اين مطالعه 75 دانش آموز دختر و 75 دانش آموز پسر مجموعاً از 6 دبيرستان متفاوت شهر ايلام انتخاب شدند. داده هاي پژوهش پس از تصحيح و نمره گذاري با استفاده از تحليل داده ها به وسيله نرم افزار22 spss، بر اساس فرضيه هاي تحقيق مورد آزمون قرار گرفتند. يافته ها حاكي از وجود رابطه ي مثبت و معني دار بين اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مجازي با پرخاشگري و سازگاري اجتماعي بود.نمرات حاصل از ضريب همبستگي پيرسون به ترتيب برابر(r= + ./503) براي رابطه ي اعتياد به شبكه هاي اجتماعي و پرخاشگري و (r= + ./340 )براي رابطه ي اعتياد به شبكه هاي اجتماعي و سازگاري اجتماعي در سطح معناداري (p ./01) و(sig=./000) بود. نتيجه گيري: با توجه به توسعه و گستردگي روز افزون شبكه هاي اجنماعي مبتني بر فضاي مجازي و وجود رابطه ي قوي ميان اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مجازي با پرخاشگري در دانش آموزان و همچنين كاهش سازگاري اجتماعي در اين دسته از افراد، لزوم بكارگيري هر چه بيشتر خدمات مشاوره و روانشناسي در مدارس و همچنين آگاه سازي والدين و اولياي مدرسه به منظور برنامه ريزي در جهت كمك رساني به پيشبرد اهداف بهداشت رواني دانش آموزان و كاهش خسارات رواني، اجتماعي و تحصيلي ضروري به نظر مي رسد.