ضرورت توسعه و ترويج استفاده از سيستم‌‌هاي جداساز لرزه‌اي به منظور بهسازي سازه‌ها و ساختمان‌هاي كشور

زلزله يكي از رخدادهاي طبيعي است كه سالانه خسارات اقتصادي و تلفات جاني قابل توجهي را در بسياري از نقاط دنيا به كشورهاي مختلف تحميل مي‌كند. همچنين اكثر نقاط كشور ما ايران و بويژه پايتخت آن شهر تهران، همواره در معرض وقوع زلزله‌هاي قوي قرار دارد. يكي از فناوري‌هاي نوين و مؤثر در بهسازي سازه‌ها و پل‌ها استفاده از تكيه‌گاه‌هاي جداساز لرزه‌اي است. از آنجا كه اين فناوري بطور گسترده در سرتاسر دنيا استفاده مي‌شود، اما در كشور ما ايران خلاء بكارگيري سيستم‌هاي جداساز لرزه‌اي در ساختمان‌ها و سازه‌هاي با اهميت و استراتژيك به دليل وجود برخي موانع و عدم وجود راهكارهاي مناسب به شدت احساس مي‌شود. هدف از ارائه اين مقاله بررسي ضرورت توسعه و ترويج فناوري استفاده از تكيه‌گاه‌هاي جداساز لرزه‌اي به منظور بهسازي سازه‌ها و ساختمان‌هاي كشور است. از اينرو، ابتدا موانع موجود در بكارگيري تكيه‌گاه‌هاي جداساز لرزه‌اي مورد بررسي قرار مي‌گيرد و پس از آن بطور خلاصه به راهكارهايي كه مي‌تواند اين موانع را برطرف نمايد اشاره مي‌شود. سپس به بررسي دلايلي كه ضرورت توسعه و ترويج استفاده از تكيه‌گاه‌هاي جداساز لرزه‌اي در كشور را توجيه مي‌كند مانند عملكرد لرزه‌اي، توجيه‌پذيري اقتصادي، مزاياي و معايب استفاده از سيستم‌هاي جداساز لرزه‌اي در مقايسه با فناوري‌هاي مشابه پرداخته و در ادامه برخي از راهكارهاي ارائه شده بطور خلاصه تشريح مي‌گردد. از مباحث ارائه شده در اين مقاله دريافت شد كه سيستم‌هاي جداساز لرزه‌اي از جنبه‌هاي مختلف مانند عملكرد لرزه‌اي، توجيه‌پذيري اقتصادي و مزاياي استفاده از آنها در مقايسه با فناوري‌هاي مشابه داراي منافع و ويژه‌گي‌هاي منحصربفرد بوده كه اين موضوع ضرورت توسعه و ترويج استفاده از سيستم‌هاي جداساز لرزه‌اي در سازه‌ها و ساختمان‌هاي كشور به منظور پيش‌بيني تمهيدات لازم جهت مقابله با پيامد‌هاي ناشي از وقوع يك زلزله‌ي قوي را بيش از پيش به اثبات مي‌رساند.