بررسي قابليت و كاربرد چوب با ساختار نو در معماري با تكنولوژي بالا

چكيده چوب ازنظرگياه شناسي بخش جامدوسخت يك درخت مي باشد.چوب بي كماكان يكي ازبهترين وسودآورترين موادخام دراختياربشرامروزي مي باشد.وبدون اين متريال بشربه تكنولوژي وژرفاامروزي نمي رسيد.تنهامنبع تجديدپذيرمصالح امروزي چوب به شمارمي رود؛چوب جايگاه ويژه اي دراقتصادجهاني دارد.وتوليدساليانه چوب دركره خاكي حدود 2500 مترمكعب چوب مي باشد.چوب زبان وموادمشترك ساختماني درفرهنگ زبان معماري مدرن تمام دنياست.شايدبتوان گفت :چوب هيچ مرزي نمي شناسد.نقش چوب درنماوروكش هاي مورداستفاده درمعماري مدرن باهمان كاربردسنتي ذكرشده است امابااين تفاوت كه شكل جديدتري به اين مواد قديمي ونهادينده درمعماري ساختمان هاافزوده شده است.چوب يكي ازموادطبيعي واكولوژيكي است.كه نه تنهاازديربازدرمعماري سنتي مورداستفاده قرارگرفته است.بلكه امروزه به شكل محصولات گوناگون درصنعت چوب ظاهرمي شود.درروش هاي مدرن پياده سازي،ازنماهاي چندلايه استفاده مي شود؛كه شامل لايه هاي متعددي ازجمله بخش هاي ساختاري،عايق حرارتي،روكش نهايي است.اين فرآورده هاي چوبي برگرفته ازنما،پوشش وپنل هاي ديواري،علاوه برمزيت حفظ دربرابر رطوبت وتابش مستقيم خورشيد،جريان بادوكاهش نوسانات دمادرطي فصول مختلف سرماوگرما تاثيرچشم گيروفعالي دارد.