استفاده از پلي ساكاريدها بعنوان پايداركننده در تهيه ي نانوديسپرسيون هاي آلي

توليد نانوذرات تركيبات زيست فعال ليپيدي كه اخيرا در تحقيقات مختلف مورد توجه قرار گرفته شده است، باعث گرديده تا علاوه بر امكان استفاده از آنها در فرمولاسيونهاي بر پايه آب محصولات غذايي و دارويي، زيست فراهمي و همچنين پايداري شيميايي آنها به مقدار قابل توجه افزايش يابد. در توليد اين نانوذرات معلق در آب كه به سيستمهاي نانوديسپرسيوني نيز معروفند، نياز به پليمرها يا امولسيونهاي ريز يا درشت ملكول مانند امولسيفايرهاي سنتزي يا پليمرهاي مختلف مي باشد، تا در حين توليد نانوذرات، مانع تركيب مجدد يا افزايش اندازه نانوذرات توليد شده گردند. پروتئينها و پلي ساكاريدها از جمله پليمرهاي طبيعي مي باشند كه كانديداي مناسبي براي پايدارسازي نانوذرات مي-باشند. هر چند كاربرد پروتئينها در اين راستا تا حدودي شناخته شده مي باشد، ولي استفاده از پلي ساكاريدها بسيار محدود بوده است. در اين مقاله سعي شده است تا تعدادي از پلي ساكاريدهاي طبيعي و اصلاح شده اي كه داراي عملكرد اميدواركننده اي براي پايدارسازي نانوذرات ليپيدي يا نانوكپسولاسيون و ميكروكپسولاسيون اين تركيبات زيست فعال مي باشند، معرفي گرددكه شامل پكتين، صمغ عربي، آلژينات، كيتوزان و نشاسته و تركيبات آنها و فرم هاي اصلاح شده و شيميايي مي باشد.