برداشت جامعه شناختي از مسجد جامع عتيق اصفهان در عصر سلجوقي باتكيه بر رويكرد بازتاب

در انديشه اسلامي توحيد به عنوان اصل اساسي است از اين رو مسجد به عنوان مكاني براي عبادت خداوند مهمترين بنا در فرهنگ اسلامي وساخت سكونت گاه انساني به شمار مي رود بنابرين مطالعه مساجد درك بهتر شرايط اجتماعي وهنري دوره اسلامي را فراهم مي كند مسجد جامع عتيق اصفهان بنايي است كه تاريخي كهن دارد دراين مقاله به ويژگي هاي معماري اين مسجد در دوره سلجوقي با نگاه جامعه شناختي باهدف تطبيق كيفيت معماري با شكوت حكومت آن دوره پرداخته شده است كه باتكيه با نظريه بازتاب وروش تفسيري،انعكاس دهنده ايدلوژي نظام حاكم مي باشد كه متاثر از انديشه هاي خواجه نظام الملك در امور سياسي مبني بر تاكيد بر هويت ايراني باستاني است كه به تبع آن درآثار معماري چون مسجد جامع عتيق بااضافه شدن عنصر ايوان نمود پيدا ميكند