تاثير حس تعلق بر افزايش امنيت اجتماعي زنان در سكونتگاه‌هاي غيررسمي شهر؛ نمونه موردي: محله خضر همدان

يكي از عواملي كه باعث مي‌شود فرد در محل زندگي خود، احساس رضايت و امنيت كند، حس تعلق به محل زندگي است. حس تعلق به مكان اين فايده را دارد كه هويت ذهني فرد از منطقه افزايش مي يابد و فرد را با محل زندگي خود گره مي زند. سكونتگاه‌هاي غيررسمي كه اصولا رشدي خارج از ضوابط دارند و به‌صورت نامتعارف در فضاهاي شهري رشد مي‌كنند، فضاهايي است كه نظارت بر آن‌ها به‌طور كامل صورت نمي‌گيرد ولي همچنان اين فضاها وجود دارند و افراد و خانواده‌ها در آن زندگي مي‌كنند؛ و زنان يك بخش جدايي ناپذير از آن است و عامل هويت خانواده در محله. هدف اين پژوهش بررسي نظري تعلق به محله و ارتباط آن با امنيت اجتماعي در فضاهاي نامتعارف شهري است. لذا پژوهش حاصل با در نظر گرفتن ميزان اقامت افراد و حضور زنان در اين مناطق، به‌طور نمونه محله خضر استان همدان حس تعلق آنان را مدنظر قرار داده و به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه حس تعلق به چه ميزان با امنيت اجتماعي زنان در سكونتگاه‌هاي غيررسمي در ارتباط است؟ فرض پژوهش اين است كه تعلق به محله به‌عنوان عامل روان‌شناختي توسط مؤلفه‌هاي مرتبط آن، امنيت اجتماعي در محله را توضيح مي‌دهد. پژوهش به‌صورت كمي و از نوع پيمايشي است و اطلاعات اوليه بر اساس مطالعات كتابخانه‌اي انجام گرفته و آمارهاي به‌دست‌آمده در اين پژوهش، پرسشنامه و با كمك نرم‌افزار (Spss)مورد تجزيه‌وتحليل واقع‌شده است.