طراحي فضاي آرامستان با تطبيق ديدگاه مرگ آگاهي اسلامي و اگزيستانسياليستي

نگاهي بر طراحي آرامستان در شهرهاي امروز حاكي از نابساماني و در هم ريختگي كالبدي و فقدان تعريفي جامع و مشخص در سازماندهي فضايي آن مي باشد. از يك سو آرامستان ها از جمله فضاهاي شهري اند كه انسان در آن خود را حد فاصل دو دنياي زندگي و مرگ مي بيند از اين رو طراحي فضايي هوشمندانه با هدف مكاني براي تفكر و تعمق و نه ترس و وحشت ضروري به نظر مي رسد. از سوي ديگر مرگ در نگاه عرفان اسلامي نابودي و فنا نيست،بلكه گامي به مرحله كامل تر زندگي و آغاز حياتي دوباره است. طراحي فضاي آرامستان هاي كنوني،با وجود تاكيد فرهنگ اسلام به زيارت اهل قبور و مرگ آگاهي و عدم ترس از مرگ بسيار نامناسب است و تصور منفي و ترس از اين فضا را دوچندان كرده است.از اين رو مهم ترين هدفي كه جهت نگارش اين مقاله متصور است، برنامه‌ريزي براي طراحي بهينه آرامستان‌ها با رويكرد مرگ- آگاهي و عدم ترس از مرگ و در نهايت تغيير ديدگاه عموم نسبت به اين فضاي شهري است. هدف اين مقاله پاسخ به اين پرسش است كه آيا مي توان با وجود تغيير شكل زندگي و فاصله گرفتن انسان كنوني از مقوله مرگ، فضايي معمارانه با سبكي خاص بيانگر انديشه مرگ آگاهي طراحي نمود كه منجر به تغيير ديدگاه انسان نسبت به موضوع مرگ گردد و آيا شناخت و جذابيت اين فضا مي تواند آن چنان باشد كه مكاني جهت بازديد دائم بازماندگان گردد؟