بررسي نقش پيكره در نقاشي دو دهه اخير افغانستان

نقاشي افغانستان، كه مكتب درخشان هرات را در كارنامه خود دارد، به دليل افت و خيزهاي فراوان سياسي حاصل از جنگهاي داخلي در سده هاي اخير ركود هنرهاي تصويري را تجربه كرده است. اما در دهه هشتاد با پايان جنگ رفته رفته وضعيت هنرهاي تصويري رو به سامان نهاده است. نقاشان زيادي كه اكثرا فارغ التحصيلان دانشگاه هاي هنر هستند در اين دو دهه به خلق اثر اعم از طبيعتگرا و فرماليستي پرداخته اند. در آثار نقاشاني كه به پيكره انسان پرداخته اند مي توان دو گروه را متمايز كرد. گروهي كه تناسبات طبيعتگرايانه شكلي اندام بدن انسان را رعايت ميكنند كه اين گروه از نظر بازنمايي و عدم بازنمايي گرايشات محتوايي سياسي و اجتماعي خود به دو دسته تقسيم مي شوند. گروه دوم نيز تناسبات طبيعتگرايانه اندام را در هم مي شكنند. همچنين بيان هنري در آثار پيكره پرداز، گاه صرفا جهت مطالعه ارتباط ميان انتزاع و فيگوراتيو و گاه بازنمايي كاراكترهاي ادبيات فارسي هستند. و بيان هنري در برخي آثار متكي بر تغييرات اساسي در تناسبات پيكره، و در برخي ديگر بيان هنري متكي بر تلفيق بافت بصري و فيگورهاي پرداخت نشده است.