بررسي هرمنوتيكي معماري تاريخي ايران با توجه به مفهوم لوگوس

به اول باز گرداندان هر بنايي تاريخي وبررسي آن درزمان حال ، هنگامي ميسر خواهد شدكه بستر اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي گذشته ي اثردرك شود درغير اين صورت اگر اثر قاب گرفته و بدون زمينه بررسي شود با حذف زمينه ،كشف مفاهيم به درستي انجام نخواهد شد. در اين پژوهش دو ديدگاه مورد نظر ديدگاه الگويي معماري ايراني (فرامرز پارسي )و ديگري اصول معماري ايراني از ديد محمدكريم پيرنياست. روش به كار رفته در اين تحقيق ازمنظر منطق اجرا ،قياسي است ، در اين پژوهش ابتدا دو ديدگاه مذكور توضيح داده شده و سپس با توجه به مفهوم هرمنوتيك ولوگوس به قياس آن ها مي پردازيم . روش پژوهش از نظر فرآيند اجرا، كيفي ونوع هدف پژوهش توصيفي- تطبيقي مي باشد.سوال دراين پژوهش اين است كه هر كدام از اين ديدگاههاي مذكور، معماري تاريخي ايران را چگونه بررسي مي كنند ؟آيا اين ديدگاهها هردو با مقولات هرمنوتيك و لوگوس قابل بررسي هستند و قابليت به اول بازگرداندن اثر را دارند ؟نتيجه اين كه به بيان ديدگاه الگويي ،الگوي فضا،صفات فضا وعملكرد آن با هم درآميخته است به عبارت ديگراين ديدگاه محتوايي است ولي ديدگاه اصول معماري تاريخي ايران به دسته بندي معماري گذشته با قائل شدن اصل مي پردازد واين دسته بندي شكلي و كالبدي است.پس ديدگاه الگويي به دليل محتوايي بودن ،قابليت تاويل دارد.