بررسي رويكردهاي نوين طراحي صحنه با توجه به آثار رابرت ويلسون

طراحي صحنه به عنوان يكي از عوامل موثر در يك اجراي موفق، با استفاده از فضاسازي تاثيرگذار بايد باعث جذب مخاطب، اجراي هر چه بهتر بازيگر و ارتقا مفهوم نمايش گردد. «رابرت ويلسون» يكي از هنرمنداني است كه طراحي¬هاي صحنه وي داراي چنين ويژگي¬هايي است. هدف از انجام اين تحقيق، ارائه راه¬كارهايي براي ارتقا طراحي صحنه در تئاتر ايران بود. به همين منظور، ابتدا نگاهي به تاريخچه طراحي صحنه در تئاتر جهان و سير تحول آن انداختيم و سپس به بررسي چند اثر معروف از رابرت ويلسون و سبك طراحي¬ها و شيوه¬هاي اجرايي منحصر به فرد وي در طراحي دكور و نور پرداختيم. اين بررسي¬ها نشان داد كه ويلسون ابتدا تصاوير را خلق كرده و سپس متن و صدا را با هم تركيب مي¬كند. براي او، نور نقش بسيار مهمي در طراحي دارد و از همان جلسات اول تمرين، آن را به اشكال مختلف به خدمت مي¬گيرد. روش¬هاي اجرايي ويلسون از كارگردان¬هاي پيشرو معاصر خود متفاوت است. او مسئله زمان را مطرح مي¬كند و نوعي ساختارشكني در زمان را به وجود آورد و با بهره¬گيري از موسيقي، هنرهاي تجسمي و معماري، عناصر اجرايي قراردادي تئاتر غرب را به چالش مي¬كشد. براي او عناصر ديداري مهم¬تر از عناصر شنيداري هستند و به همين منظور، تمرين را با فرم شروع مي¬كند نه با ديالوگ و شيوه منحصر به فرد خود را به وجود مي¬آورد. روش تحقيق اين مقاله به شيوه توصيفي- تحليلي بوده و براي گردآوري مطالب از روش كتابخانه¬اي و فضاي مجازي استفاده شده است.