بررسي رابطه سبك يادگيري بر طبق مدل ورمونت با پيشرفت تحصيلي و تعيين ميزان انطباق نظري نوع سبكهاي يادگيري دانشجويان با سيستم آموزشي دانشگاه پيام نور

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه سبك يادگيري با پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشگاه پيام نور و تعيين ميزان انطباق نظري نوع سبك هاي يادگيري دانشجويان با سيستم آموزشي دانشگاه پيام نور است. براي اين منظور تعداد 284 دانشجوي كارشناسي دانشگاه پيام نور مركز گرمي و بيله سوار از استان اردبيل به روش نمونه گيري طبقه اي نسبي انتخاب و به پرسشنامه سبك يادگيري ورمونت پاسخ دادند و براي سنجش پيشرفت تحصيلي از معدل كل دانشجويان استفاده شده است. روش پژوهش تركيبي از شيوه هاي كمي و كيفي مي باشد. يافته هاي حاصل از تحليل مؤلفه هاي سبك يادگيري نشان داد كه راهبرد پردازش دانشجويان گام به گام، راهبردهاي نظم دهي يادگيري بدون جهت است. در مؤلفه انگيزه هاي يادگيري و جهت گيري آن دو سوگرايي وجود دارد و در مؤلفه عقايد و باورهاي مربوط به يادگيري اعتقاد به تدريس برانگيزنده غالب است. سبك غالب يادگيري دانشجويان، سبك يادگيري بدون جهت است و نوع سبك يادگيري ، مبتني بر معنا و هدف، مبتني بر بازآفريني و مبتني بر كاربرد همبستگي مثبت معني داري با پيشرفت تحصيلي دانشجويان دارند و در نهايت نتايج حاصل از بررسي ميزان تطبيق نظري سبك يادگيري دانشجويان با سيستم آموزشي دانشگاه پيام نور نشان داد كه سبك يادگيري دانشجويان با سيستم آموزشي دانشگاه پيام نور همخواني ندارد. دانشجويان پيام نور بين سيستم قبلي حضوري در دبيرستان و سيستم فعلي دانشگاه پيام نور دچار سردرگمي هستند نه شرايط سيستم قبلي است كه بتواند از كلاسهاي حضوري بهره بگيرند و نه توانايي استفاده از شرايط حاضر با توجه به سبك يادگيري را دارند.