بكارگيري كاتاليست هاي تقليدگر زيستي براي بازيابي همي سلولز و توليد بوتانول همي سلولزي

چكيده: انواع سوختهاي جامد، مايع و گاز توليد شده از زيست توده، سوخت زيستي ناميده مي شوند. در كاربرد سوخت هاي زيستي ، بوتانول نسبت به اتانول به خاطر بسياري از خصوصيات فيزيكي مطلوب ارزشمندتر است كه مي‌توان به ارزش انرژي و نقطه‌ي جوش بالاتر و كاهش نياز به اصلاح براي استفاده در موتورهاي احتراق، اشاره كرد. همچنين بوتانول كاربردهاي زيادي در زمينه‌هاي ديگر از جمله غذا، پلاستيك و ساير صنايع دارد. بوتانول را مي توان از منابع كربني گوناگون توليد كرد از جمله منابع كربي پرمصرف، مواد ليگنوسلولزي است. مواد ليگنوسلولزي با توجه به تجديدپذير بودن، قيمت ارزان، فراواني و همچنين وجود تركيبات سلولزي و همي سلولزي كه قابل‌تبديل به مواد قندي هستند سوبستراهاي مناسبي براي توليد سوخت هاي تجديد پذير مي‌باشند. از اين رو اهميت اصلي اين مطالعه در بكارگيري مناسب تركيبات همي سلولزي استخراج شده توسط كاتاليزگرهاي تقليدگر زيستي براي توليد بوتانول مي باشد. اين كاتاليزگر ها به صورت گزينشي عمل نموده و به علت تخريب كمتر قندها بازدارنده هاي كمتري توليد شده كه اين كاتاليزگرها نسبت به اسيد رقيق مورد مقايسه قرار گرفتند. درشرايط بهينه سازي شده براي هريك ازدو اسيد، هيدروليز با مالئيك اسيد نسبت به سولفوريك اسيد كمترين تخريب زايلوز را نتيجه داد. اين نتايج براساس بهينه سازي هيدروليز چوب ذرت با استفاده از مالئيك اسيد به دست آمده است.در بارگيري) ( g/l100 چوب ذرت خشك جامد بازده توليد زايلوز مونومري توسط مالئيك اسيد نسبت به سولفوريك اسيد بيشتر بود. پس هيدروليز همي سلولز توسط مالئيك اسيد مي تواند بازده توليد زايلوز مونومري را افزايش داده و همچنين بازدارنده اي تخميري كمتري توليد كند. پيش فراروي با محلول0.1 مولار مالئيك اسيد، در دماي 150 درجه ي سانتي گراد و 60 دقيقه بيشترين ميزان حلال را توليد كرد كه حدود) (g/l 10 مي باشد.