اثربخشي آموزش حل مسئله گروهي بر مهارت‌هاي اجتماعي و تاب‌آوري در دختران پيش‌دانشگاهي

پژوهش حاضر به دنبال بررسي اثربخشي آموزش حل مسئله گروهي بر مهارت‌هاي اجتماعي و تاب‌آوري در دختران پيش‌دانشگاهي شهر تهران است. روش پژوهش با توجه به هدف، كاربردي و با توجه به نحوه گردآوري داده‌ها از نوع پژوهش شبه آزمايشي است. جامعه آماري مشتمل بر دختران پيش‌دانشگاهي شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396 با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي تعداد 30 دانش‌آموز (15 نفر گروه كنترل و 15 نفر گروه آزمايش) انتخاب گرديدند. يافته‌ها حاكي از تأثير آموزش موردنظر بر روي گروه كنترل بود سطح معناداري بيشتر از (5%) بعد از تعديل نمره‌هاي پيش‌آزمون، تفاوت معناداري بين دو گروه آزمايش و گواه در ميانگين نمرات بدست آمد (271 /0 = مجذور اتاي جزئي، 005 /0 = سطح معناداري، 355 /6 = F). بنابراين بين تأثير آموزش حل مسئله گروهي بر مهارت‌هاي اجتماعي دانش آموزان دختر پيش‌دانشگاهي در دو گروه كنترل و آموزش تفاوت معني‌داري وجود دارد و درنتيجه فرضيه ي اول پذيرفته شد. تاثير آموزش حل مسئله گروهي برتاب آوري دانش آموزان دختر پيش‌دانشگاهي به عنوان فرضيه دوم مطرح گرديد. پس از تعديل نمرات پيش‌آزمون، اثر معني‌دار عامل بين آزمودني‌هاي (260/ 0 = مجذور اتاي جزئي، 006/ 0 = سطح معناداري، 197 /6 = F) گروه به دست آمد. همچنين نمرات ميانگين تعديل‌شده در دو گروه نيز بسيار دور از هم بودند و اختلاف معناداري باهم داشتند؛ بنابراين بين تأثير آموزش حل مسئله گروهي برتاب آوري دانش آموزان دختر پيش‌دانشگاهي در دو گروه كنترل و آموزش تفاوت معني‌داري وجود دارد و درنتيجه فرضيه ي دوم پذيرفته شد. به‌بيان‌ديگر، آموزش حل مسئله گروهي بر مهارت اجتماعي و تاب‌آوري دانش‌آموزان تأثير داشته است.