بررسي رابطه حمايت اجتماعي ادراك شده و خودپنداره تحصيلي با تاب آوري تحصيلي

پژوهش حاضر به منظور تعيين رابطه حمايت اجتماعي ادراك شده و خودپنداره تحصيلي با تاب آوري تحصيلي انجام شده است. طرح اين پژوهش، توصيفي و از نوع همبستگي بوده كه نمونه مورد بررسي شامل 420 نفر از دانش آموزان مدارس متوسطه دوم دولتي شهر همدان مي باشد كه با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. در اين مطالعه از پرسشنامه خودپنداره تحصيلي پكران و همكاران (2011)، حمايت اجتماعي ادراك شده زميت و همكاران (1988) و تاب-آوري تحصيلي مارتين و مارش (2006) استفاده گرديد. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه (به شيوه همزمان) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج حاصل بيانگر رابطه مثبت و معنادار (01/ 0 P) ميان حمايت اجتماعي ادراك شده و خودپنداره تحصيلي با تاب آوي تحصيلي مي باشد. نتايج تحليل رگرسيون همزمان نشان داد كه حمايت اجتماعي ادراك شده و خودپنداره تحصيلي توانستند 31 درصد از واريانس تاب آوري تحصيلي را تبيين نمايند. بر اساس يافته ها مي توان بيان كرد كه حمايت اجتماعي ادراك شده و خودپنداره تحصيلي از عواملي هستند كه مي توانند پيش بيني كننده ميزان تاب آوري تحصيلي دانش آموزان باشند.