بررسي رابطۀ رابطه بين هوش معنوي با اميد به زندگي دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بهشهر

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين هوش معنوي با اميد به زندگي دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بهشهر بوده است. روش: روش اين پژوهش كاربردي و براي اجراي آن از روش همبستگي ‏استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد بهشهر بود كه از بين آنها 186 نفر به صورت در دسترس مورد آزمون قرار گرفتند. براي گردآوري داده ها از دو پرسش نامه هوش معنوي كينگ و پرسشنامه اميد به زندگي اسنايدر استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده‏هاي در سطح آمار توصيفي از آماره هايي نظير ميانگين و انحراف معيار و در سطح آمار استنباطي از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه همزمان جهت بررسي متغيرها استفاده شده است. يافته: يافته‌ها نشان داد كه بين ابعاد هوش معنوي با اميد به زندگي دانشجويان رابطه معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها مي توان نتيجه گبري كرد كه ابعاد هوش معنوي قادر به پيش بيني اميد به زندگي دانشجويان مي باشند.