تناسب اراضي كيفي دشت باروس براي محصولات گندم، ذرت، جو و پنبه در استان فارس

ارزيابي اراضي با توجه به توانمندي خاك و اقليم در استفاده بهينه از منابع خاك، آب و سرمايه براي جلوگيري از تخريب منابع طبيعي امري ضروري است. استفاده صحيح از اراضي با در نظر گرفتن پتانسيل، كاربردي تر كردن مطالعات خاكشناسي و استفاده از آن براي كاربران كشاورزي، از اهداف اين تحقيق است. منطقه مورد مطالعه دشت باروس(مبارك آباد) واقع در استان فارس به مساحت حدود 14600 هكتار در فاصله 45 كيلومتري شهرستان جهرم واقع شده است ، داراي رژيم رطوبتي ارديك -زريك ورژيم حرارتي هايپر ترميك مي باشد. ابتدا در هر واحد خاك يك نيمرخ حفر شد و پس از تشريح افقها و نمونه برداري خاكها را براساس تاكسونومي 2012 طبقه بندي گرديد كه خاك ها در دو رده اريدي سول و اينسپتي سول طبقه بندي شد. دوره رشد از 7 آذر شروع و 22 اسفند پايان مي پذيرد و طول آن بالغ بر 105 روز است. با توجه به سيكل رشد محصولات عمده منطقه طول دوره رشد براي كاشت محصولات مناسب نيست و در صورت كشت محصولات به صورت ديم در منطقه باروس حتما بايستي در بهار آبياري تكميلي انجام گردد. جهت تناسب اراضي نيازهاي خاكي و اقليمي محصولات جمع آوري و با جدول نياز رويشي آنها به روش پارامتريك (ريشه دوم) مقايسه گرديد. بطوركلي كلاس تناسب واحد هاي خاك براي اين محصولات از خيلي مناسب (S2) تا هميشه نا مناسب (N2) و اقليم منطقه براي پنبه داراي محدوديت متوسط، براي ذرت محدوديت شديد يا تناسب بحراني بوده و براي گندم و جو هيچ محدوديتي به وجود نمي آورد. سنگريزه عمقي و سطحي ، شيب، زهكشي، كربنات كليسم، شوري و قليائيت و واكنش خاك جزء عوامل محدودكننده خاكهاي منطقه به حساب مي آيند.