بررسي تأثير نسبتهاي مختلف گچ و بيوچار بر رشد و خصوصيات مورفولوژيكي گياه جو در يك نمونه خاك شور و قليا

توليدات گياهي بخصوص محصولات استراتژيك در منا طق خشك با چالشهاي مهمي ازجمله شور و سديمي بودن خاك روبروست ولذا استفاده از اصلاح كننده هاي خاك اجتناب ناپذير بنظر ميرسد. تحقيق حاضر با هدف بررسي استفاده ي توأم و جداگانه ي اين مواد با نسبت هاي متفاوت، بر بهبود خصوصيات مورفولوژيكي گياه جو صورت پذيرفت. آزمايش ها در قالب طرح بلوك كاملاً تصادفي با هفت تيمار شامل شاهد، 10 گرم بيوچار به ازاي هر كيلوگرم خاك، 20 گرم بيوچار به ازاي هر كيلوگرم خاك، 1% گچ، 2% گچ، 1% گچ+ 10 گرم بيوچار، 2% گچ + 20 گرم بيوچار در 3 تكرار به اجرا درآمد. بعد از پياده كردن نقشه ي طرح و اعمال تيمار ها، در هر گلدان تعداد 15 بذر گياه جو رقم افضل كاشته شد و نمونه‌ها به مدت 3 ماه در حد نياز گياه و با اعمال نياز آبشويي مناسب (LF=0.3) آبياري شدند. پس از 12 هفته رشد گياه جو در گلخانه، گياهان از محل طوقه قطع و سپس جهت تجزيه هاي آزمايشگاهي آماده شدند. برخي از خصوصيات مورفولوژيكي گياه جو (ارتفاع بوته، تعداد بوته، تعداد برگ، طول ريشه، حجم ريشه، وزن تر ريشه، وزن خشك ريشه، وزن تر برگ، وزن خشك برگ) در آزمايشگاه مورد بررسي قرار گرفت. بر اساس نتايج جدول تجزيه واريانس، اثر نوع تيمار اصلاحي بر روي پارامترهاي مورفولوژيكي گياه در سطح يك درصد معني دار بود و نتايج مقايسه ي ميانگين ها نشان داد كه استفاده از گچ و بيوچار به تنهايي و همچنين به‌كارگيري توأم اين دو ماده ي اصلاح‌كننده به همراه آبشويي، تأثير معني‌داري بر روي خصوصيات مورفولوژيكي گياه جو داشته و آن‌ها را افزايش داده است. همچنين استفاده توأم بيوچار و گچ به ترتيب به ميزان 20 گرم و 2% بيشترين تأثير را بر بهبود رشد گياه نشان داده است. به طوركلي كاربرد توأم گچ با بيوچار توانسته است شاخص هاي رشد گياه جو شامل وزن تر و خشك برگ و وزن تر و خشك ريشه را به نحو قابل ملاحظه‌اي افزايش دهد.