بررسي استرس شغلي پرستاران و رويكرد آن در خانواده

استرس شغلي از عوامل تاثير گذار در بهبود كيفيت كاري مشاغل گوناگون است و افرادي كه دچار استرس هستند به نظم بيش از حد، سخت كوشي و جدي بودن بسيار پايبند مي باشند و اگر قراري داشته باشند، زودتر از طرف مقابل در محل مورد نظر حاضر مي شوند همچنين اگر قرار باشد كاري انجام دهند با بي قراري به استقبال آن كار مي روند. در مواردي مثل رانندگي، غذا خوردن، صحبت كردن و راه رفتن بسيار عجله دارند و افراد عجول و نگراني هستند. پژوهش حاضر باهدف تعيين استرس شغلي پرستاران و نقش آن در خانواده است كه نشان داد پرستاران زن در شرايط مشابه بيشتر از پرستاران مرد دچار استرس شده اند، كه به منظور بهينه شدن شرايط كاري به كاهش استرس شغلي توجه خاصي مبذول گرديد.زيرا در بسياري از عوامل از قبيل كار و زندگي و مسائل زناشويي در پرستاران تاثير گذار است. بر اساس نتايج حاصل، افزايش سلامت معنوي پرستاران، كاهش استرس شغلي آنان را سبب ميشود كه اين امر بايد مورد توجه مديران قرار گيرد.. استرس و رضايت شغلي از جمله عوامل تاثيرگزار در كارايي پرستاران مي باشد در اين تحقيق(1395) جهت كاهش استرس در ارتباط با مرگ بيمار مي توان به داشتن جلسات مشاور بعد از مواجهه با مرگ و مير بطور كلي تر توجه به پرستاران بخش اورژانس و داخلي،تنظيم حجم كاري،دادن آموزشهاي لازم و كافي در زمان كارورزي(باتوجه به متغييرعدم اطمينان به درمان)ضروري به نظر رسيد كه بين پرستاران بيمارستانهاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي و بيمارستان تامين اجتماعي تهران لازم به انجام شد. بيش از يك سوم از پرستاران انگلستان و اسكاتلند و بيش از يك پنجم پرستاران آمريكا تمايل به ترك اين حرفه داشتند و تحقيقاتي كه در اين دانشگاه در سال 2016 انجام شد نشان داد كه بررسي و مقايسه استري شغلي و رضايت شغلي در بخشهاي مختلف بيمارستان با تشكيل جلسات مشاوره كه متفاوت مي باشد نتايج خوبي را در بر داشت. اين تحقيق بخش بسيار مهمي از استرس موجود در حرفه ي پرستاري و تاثيرات آن را مورد بررسي قرار مي دهد . و رابطه استرس و رضايت شغلي از جمله عوامل تاثير گذار در پرستاران را تحقيق مي كند روش تحقيق : اين پژوهش به روش مقطعي و به صورت كتابخانه اي و جستجو در اينترنت ، اطلاع رساني اولويت هاي تحقيق در حوزه ي كاري كاركنان به عمل آمده است و طبق تحقيقاتي است كه توسط اعضاي كميته ي علمي و پژوهشي معاونت پرستاري انجام شده است و برروي 520 پرستار در سمت هاي مختلف به فاصله ي سني 25 تا 55 سال است كه از بين 4130 نفر انتخاب شد . يافته ها : مهم ترين موانع فردي به ترتيب كمبود وقت و مشغله ي زياد ، ناآشنايي بااصول آماري و بي علاقگي نسبت به پژوهش بود و مهم ترين موانع در اين تحقيق كه وجود نا برابري در تصويب اجراي طرح هاي پژوهشي و نبود سيستم هاي نظارت بر انجام پژوهش و عدم استفاده از نتايج تحقيق در پرستاران بود . بحث و نتيجه گيري : توصيه مي شود جهت رفع موانع پژوهشي ، مسئولين بيمارستان ها و معاونت پژوهشي دانشگا ه ها اقدامات لازم را در زمينه بر گزاري كار گا ههايي آموزشي جهت آرامش دادن روح و روان پرستار در جهت ايجاد محيط شاد و ايجادعلاقه براي كم شدن و يا حتي از بين بردن استرسس مزاحم در محيط كار است.