بررسي ويژگي‌هاي معماري تعاملي در جهت ايجاد ارتباط كاربر با محيط و فضاي معماري

Investigation of Interactive Architecture Characteristics in Order Establish a Relationship between User and Environment and Architectural Space

شهر موجودي زنده، پويا و متحول در چرخه زمان و بستر مكان است كه از اجزا فيزيكي و انساني و رابطه‌هاي پيچيده ميان آن‌ها تشكيل‌شده است. يكي از مشكلات جامعه شهري از بين رفتن تعاملات انسان با محيط و همچنين فضاي طراحي‌شده پيرامونش است. پژوهشگران بر اين باورند كه كاهش تعاملات از اين جنس باعث از بين رفتن حس تعلق انسان نسبت به محيط مي‌شود. اين پژوهش بر آن است كه معماري تعاملي را به‌عنوان روشي نوين در جهت حل بسياري از مشكلات موجود در مسير مديريت و سازمان‌دهي كارآمد شهري مطرح كند. بررسي اين موضوع مي‌تواند كارگشايي براي معماري نوين باشد، چراكه برنامه ريزان شهري با شناخت امكانات، روش‌ها و فناوري‌هاي روز و استفاده درست از آن‌ها خواهند توانست ابزاري مناسب در جهت حل معضلات اجتماعي فراهم آورند. اين پژوهش از نوع توصيفي-تحليلي است. در اين مقاله ابتدا به شناخت ويژگي‌هاي تعامل و رابطه آن با انسان و محيط و در ادامه به مباني معماري تعاملي پرداخته و در پايان ارتباط بين اين دو موردبررسي قرار خواهد گرفت. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي‌دهد، معماري تعاملي با به‌كارگيري فناوري و روش‌هاي نوين ديجيتال در رفتار انسان با محيط پيرامونش تأثير گذار بوده و باعث افزايش حس تعلق انسان به محيط اطرافش مي‌شود.

urban environment is to be considered as an alive, dynamic and evolving existent, comprising of physical components and species, and the complex relationship among them. Diminish of interaction between humans and their environment is one of today’s challenging problems. Researchers believe that decrease in these interactions will ruin human sense of belonging to the environment. This Research aims to propose “Interactive Architecture” as a modern approach in order to resolve many issues with respect to effective urban administrationship and organization. Discussion on this matter can open a noble way to modern architecture, since it will enable urban planners to find new solutions for the social dilemmas ahead, by recognition and appropriate utilization of up-to-date facilities, methods and technologies. This is a descriptive-analytical research. In this article, the characteristics of interaction of human and environment are recognized first, then foundations of “Interactive Architecture” are investigated, and finally the relationship between the two is discussed. As the results of this Research reveal, “Interactive Architecture” actually affects human behavior in relation with the environment, by utilizing modern digital technologies and methods, and ultimately increases attachment to the environment.