امكان سنجي استفاده از تهويه ي طبيعي در طراحي بناهاي شهر اصفهان

ناسازگاري بين معماري و اقليم در معماري معاصر باعث افزايش ميزان انرژي مصرفي براي سرمايش يا گرمايش ساختمان ها مي گردد كه هم از نظر اقتصادي و هم از نظر زيست محيطي تأثيرات منفي بسياري به دنبال دارد. با شناخت ويژگي هاي اقليمي محل مي توان ضوابطي براي طراحي فضاها در آن اقليم تدوين نمود. هدف اين مقاله ارائه راهكارهايي در جهت بهبود و استفاده بهينه از تهويه طبيعي براي ساختمان هاي مسكوني در شهر اصفهان، در راستاي تحقق قسمتي از اصول طراحي اقليمي است. شهر اصفهان به دليل قرارگيري در اقليم گرم و خشك مي تواند از تهويه طبيعي براي رسيدن به شرايط آسايش بهره مند گردد. اين مقاله با روش تحقيق توصيفي- تحليلي، مبتني بر اصول موضوع طراحي اقليمي و با تكيه بر گردآوري اطلاعات به روش كتابخانه اي و ميداني به دنبال ارائه راهكارهاي استفاده از تهويه طبيعي در بافت مسكوني شهر اصفهان است؛ كه نتايج حاصل از اين پژوهش حاكي از آن است كه با چيدمان مناسب گشودگي ها در بافت شهري مي توان از تهويه طبيعي به عنوان عنصر تسكين شرايط اقليمي بهره برد.

Inconsistency between architecture and climate in contemporary architecture increased energy consumption for heating and cooling buildings. Mentioned Incompatibility has lots of negative effects in both economic and environmental issues. Considering the local climate characteristics, criterias for designing spaces can be formulated. The purpose of this article is to offer solutions to improve and optimize the use of natural ventilation for residential buildings in Isfahan in order to fulfill some part of the climatic design principles. Isfahan, due to it’s placement in warm and dry climate can benefit from natural ventilation to achieve comfort conditions. This article by using analytical research method; based on the principles of climatic design; and relying on library researches and data collection is looking for solutions using natural ventilation in residential context in Isfahan. The results of existing study indicate that by proper alignment openness in urban buildings the natural ventilation can be used as e relief element in climatic conditions.